Winter 2010

Auteur: Jan Kuijkens
6 Fans

Je handen tintelden zo erg, je kon soms wel janken.

Sneeuwballen gooien en sneeuwhutten bouwen aan de Spaarndammerdijk Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, fotograaf Frits Weeda, maart 1962

Sneeuwballen gooien en sneeuwhutten bouwen aan de Spaarndammerdijk Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, fotograaf Frits Weeda, maart 1962

Alle rechten voorbehouden

Dit is nog eens een winter. Ze zeggen wel eens: "Koud? 's Winters als het vriest is het koud!" Maar nu is het toch koud en er ligt een pak sneeuw van heb ik jou daar. De natuur is prachtig, maar o wee, als je er in moet werken of rijden. Deze mensen verdienen eigenlijk een extra bonus en niet alleen een schouderklopje!

Ik zie uit het raam de takken van de lindebomen vol met sneeuw liggen en daarachter de lage huizen met de dik besneeuwde daken. Als 's avonds de kerstverlichting in de huizen en tuinen branden, is het echt een sprookje of het verhaal van Scroots and Marly. Het bekende kerstverhaal.

Maar eigelijk wil ik het meer over de jeugd hebben. Er is zoveel te spelen met de sneeuw. Maar je ziet geen jongelui meer spelen in de sneeuw, een sneeuwpop maken, een iglohut bouwen en ja zelfs sneeuwballen gooien zie je sporadisch.
Ja, dan grijp ik weer terug naar vroeger: toen hadden we zoveel sneeuwpret dat we met verkleumde handen en natte en bevroren kleding thuis kwamen. Je handen tintelden zo erg, je kon soms wel janken. Maar je had pret gehad.

Wij bouwden wel eens een iglo en 10 meter verder een andere iglo, en elkaar maar met sneeuwballen bekogelen. Sneeuwpoppen maken. De ene nog groter dan de andere. Maar we maakten ook wel eens straatjes schoon voor de mensen die in het benedenhuis woonden. Met twee vriendjes belden we aan en vroegen of we hun straatje mochten schoonmaken. Als we klaar waren met het karweitje belden we weer aan en meldden dat het schoon was en kregen we een dubbeltje of een stuiver. Eind van de dag was het pot verteren. Op naar bakker “Wolf” en snoeperij of gebakjes kopen.

Schaatsen heb ik op de straat geleerd. Het was toen zo ijzig dat je met schaatsen en slee het beste weg kwam. Als het donker inviel gingen we pas naar boven en was het uit met de pret. De kachel moest dan onze kleding weer drogen.

Alle rechten voorbehouden

537 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Jan Wiebenga

Niet leuk meer

Ja, ik denk dat ik het een béétje snap hoe dat komt. Er is binnen meer te doen dan buiten, bovendien brandt er verwarming. En als er weinig of geen andere kinderen op straat spelen, geeft dat een sneeuwbal effect. Dan gaan je eigen kinderen of kleinkinderen ook niet de straat op. Trouwens, je moet tegenwoordig eerst goed kijken naar wie je een sneeuwbal gooit. Voor je het weet zit je op het politiebureau! Nou moet ik toegeven, je loopt daarna ook weer zo op straat hoor. Dus dat is geen punt. Het is alleen niet leuk meer voor de kinderen.

Jan Luiten

Noodkreetje

Ik snap er ook niets meer van. Wij hebben 2 kinderen van 14 en 10 jaar oud. Ze spelen af en toe wel in de sneeuw maar beslist niet veel en na een uurtje hebben ze het al weer koud en willen naar binnen. Wij keken vroeger wel beter uit. Zo'n buitenkans met veel sneeuw lieten wij ons beslist niet ontgaan. Het liefst waren we de hele dag buiten. Wat is er aan de hand dat de kinderen van deze tijd zo veel minder buiten ravotten? Te weinig speelgelegenheid of braakliggende terreintjes? Te veel computerspelletjes? Toch te veel verwennen of in de watten leggen?
Kijk nog eens naar die mooie winterfoto van Andre Bos op deze site. Zo was het!