Zomaar een zondag in de vijftiger jaren, deel 3

Familie De Faber?

Volgens een document dat ik vond in het Nationaal Archief woonde er op de Oostzaanstraat 83/1 in 1944 een Johannes de Faber. Op de cartotheek van de gemeente Amsterdam woonde daar niemand van die naam, maar wel een Eduardus de Feber op nummer 88/1. Wie kent Johannes de Faber of Johannes de Feber uit de Oostzaanstraat tijdens de Tweede Wereldoorlog? Het lijkt erop dat hij dienst nam bij de marine.

de overkant dws zat spartaan en sna

de Ruiter transport

`n Heel leuk en gezellig bedrijf,werkte daar wel eens als losse kracht,
altijd veel plezier,vooral bij de Patria samen werken was altijd perfect.
Herinner mij nog het verhaal van de lifters,weet niet meer de chauffeur die toen reed,
Na veel hobbelen de lifters zaten onder de meel,riep de chauffeur hier overstappen

Re:Koekfabriek

Nee dat was:Patria

koekfabriek

was die koekfasbriek soms " De Bruin"?. mijn oom werkte daar geloof als chauffeur. en hij nam die rmoeselientjes voor ons mee of als ik me goed herinner heetten ze " Rondo's", klopt dat? gr. Noortje

Re: ZOMAAR EEN ZONDAG....DEEL 3

Piet Veenboer:
Als trouwe bezoeker van "geheugenvanwest.nl" viel me dit op! Naast Barbara was inderdaad de boerderij gevestigd, waar de families Oudejans en de Ruiter toen woonden.(Volgens mij was het "Ruiter"-dus zonder "de". Zij verzorgden o.a. de meelvoorziening voor vele bakkerijen in Amsterdam-(Nieuw)West. Ik was bevriend met Hans Ruiter, vandaar de vele bezoekjes aan de boerderij van Oudejans. Het was een grote familie, maar we hadden uiteraard veel belangstelling voor de dames. Een van die dochters is toen getrouwd met een van de beheerders van Barbara.
Dit zijn gelukkig herinneringen met een glimlach.

Ik ben de dochter van Jan Ruiter een van 7 zonen, geen van mijn ooms heet Hans, mijn vader had ook 7 zusters maar niemand van hen is getrouwd met iemand van Barbara.
Wel geweldig om een stukje verleden hier tegen te komen en de naam Ruiter genoemd zien. Ik kwam hier als meisje vaak met mijn vader mee op de vrachtwagen en ook op bezoek eerst bij mijn opa en oma en later bij mijn oom Kees die hier ging wonen met zijn gezin.

De Germaan

Kan mij nog als klein jongetje van 9 jaar herinneren dat ik mij aanmeldde als lid van de Germaan ,dat gebeurde bij de familie Faber in de Zaanstraat.Ik woonde op de Spaarndammerstraat en liep dan naar de Polder of nam de fiets.De fiets moest je stallen en kostte 5 cent , maar wij reden altijd hard van de dijk en hoopte dat ome Joop de stalling baas ons niet kon stoppen en gratis konden stallen.
Door de week stonden er koeien op het veld en met een beetje regen was het een grote rotzooi. De cornervlag stond dicht bij de sloot en vaak beland een speler van de tegenpartij in de sloot als hij te ver naar achteren liep.Later verhuiste de Germaan naar de Eendrachtspolder.In dezelfde polder waren velden van DWS , APGS , SNA en later kwam pas SDZ in de verbouwde polder.Er was toen ook nog geen Bredius bad en om de weg af te snijden liepen wij door een modderlandje bij de spoorbomen en dan zaten je benen vol met bloedzuigers.Later voetbalde wij veel op de velden aan de Velserweg.Later heb ik nog bij DWS gespeeld , maar toen waren deze al verhuist naar de Jan van Galenstraat.Je mocht toen ballen jongen zijn bij de profs in het Olympisch Stadion , een geweldige ervaring.
Als klein jongetje gingen wij ook altijd naar Nut en Genoegen om Appeltjes te pikken, was een leuke bezigheid.Ik zelf zat op de van Noordschool in de Nova Zembla en onze meester Dirk Hartog was een goede voetballer en speelde in HRVC. Er woonde toen veel DWS spelers in de buurt , de namen ben ik kwijt , maar het was een echte DWS en Germaan buurt. Ook Co Adriaanse zat bij ons op school en later een bekende voetballer en coach.Wij voetbalde altijd bij de blinde muur van de suikerfabriek in de Nova Zembla en gingen dan op de hoek van de Bonte Koestraat koffie broodjes kopen bij de bakker.Kerstbomen jacht was ook altijd een geweldig feest. Gewapend met stokken kerstbomen veroveren om deze met Oud en Nieuw op straat te verbranden. Wij vochten altijd tegen de Zeeliedenbuurt of Staatslieden buurt en verborgen de bomen in een loods in de Polanenstraat. Het nieuwjaars vuur op de hoek van de Knollendam en Houtrijkstraat was bekend , autobanden , kerstbomen en puin fikte vele uren.Na de renovatie veranderde de buurt snel en was niet meer zo knus en gezellig.Politiek gezien was de buurt CPN en PVDA , het wijkopbouw orgaan PVDA en het buurt comité CPN , later gingen deze gelukkig samenwerken om zich tegen de overheid te weren. Met Arnold van Workum samen hebben wij toen ook nog een boek geschreven over de buurt , BLACKWANNES, zeker leuk om te lezen.In 1982 heb ik de buurt verlaten en woon nu in Hong Kong , maar als ik in Nederland ben , loop ik altijd nog even door mijn oude buurtje. Ik ben geboren in 1950 op Spaarndammerstraat nummer 103 en velen zullen deze herinneringen met mij delen.Leuk.

Re: polanenstraat boer sjors

astrid:
ik zat even te google over de polanenstraat en kwam dit tegen
ik herken verhalen over boer sjors daar had mijn vader het altijd over misschien dat iemand hem kent hij heette louis klijn is geboren in 1945 en heeft in de polanenstraat nummer 20 gewoont en zat op de w. barentschool zijn opa was orgeldraaier en hadden ook een glazerwasser bedrijf
gr. astrid

Louis Klijn (1945-2011)
opa = Willem Frederik Klijn (1874-1963), werkman,glazenwasser,orgeldraaier
http://www.genealogieonline.nl/stamboom-paternotte/I3114.php
Gr., Leon

polanenstraat boer sjors

ik zat even te google over de polanenstraat en kwam dit tegen
ik herken verhalen over boer sjors daar had mijn vader het altijd over misschien dat iemand hem kent hij heette louis klijn is geboren in 1945 en heeft in de polanenstraat nummer 20 gewoont en zat op de w. barentschool zijn opa was orgeldraaier en hadden ook een glazerwasser bedrijf
gr. astrid

Re: Re: Re: De Germaan

> Evert Struik:
> joop bosman:Evert Struik:Tegenover speeltuin Theresia liep schuin een pad vanaf de dijk naar devoetbalvelden van De Germaan wanneer het geregend had gingen we meteen aantal mensen met de riek de plassen op het veld te lijf zodat de scheidsrechter het veld zou goedkeuren, vaak moesten voordat de wedstrijd begon de schapen die op het veld liepen te grazen verwijderd worden naar een aanpalend veld. In de kantine was het altijd gezellig met achter de bar de familie de Wit of Witte uit de oostzaanstraat. Ik herinner me dat het op zondagen druk en gezellig was op de dijk met mensen uit o.a. de spaarndammerbuurt die op weg waren naar hun favoriete club DWS, De Germaan,DCCG en wat verderop richting Sloterdijk S.N.A.Je vergeet de Spartaan .Die ook behoorlijk behoorlijk speelde.Daar speelde Melchers later in. Die woonde op de spaardammerstraat.Naast me woonde ook een belangrijk figuur uit het bestuur van DWS.Even verderop nooit veel gezien maar wel gehoord woonde zangeres Cristine Deutecom en die kon zingen. Ik zat op de Willem Barendsschool. Meester Blauw kan ik mij herinneren die was de bick bos daar, als ik stukkies gedraaid had, moest ik bij hem komen met me moeder erbij.1 keer in de week met de klas naar het badhuis, en werd er luis gevonden? dan moesten we 2 keer naar het badhuis dat was dan 2x een stuiver. Ik woonde tegenover de wester suiker en stroop fabriek, je weet wel die kartonnen bekertjes stroop. Toen was he tzo dat de werklui wel eens buitenstonden en wij vroegen dan om wat kandij , meestal kregen we dat ook wel bruin of blank aan een draadje. Ik heb bij de fabriek heel wat lepels verspeelt. Opzij langs de gracht stonden altijd legen vaten waar de stroop in heeft gezeten, zij kregen deze nooit helemaal leeg. Als kleine jongen konden wij net met een lepel van thuis op de bodem komen zonder er in te vallen en wij, ik en mijn vriendjes smulde er lekker van. Tot mijn moeder de lepels miste die ik wel eens erin liet vallen. Daar even verder dan de fabriek had je het politie bureau, daar heb ik wel eens voor straf wachtend naar de visjes in een grote Aquarium te kijken tot dat ze het lang genoeg vonden en bij mijn Vader of Moeder aanbelde dat ik daar zat. Zo dat ik naar huis mocht precies aan de overkant. Boer Sjors ken ik ook Deze had een stukje land gepacht ofzo aan het IJ in het Veem Het water was afgezet zodat je daar kon pootje baden of zwemmen en het was flink druk. Boer Sjors moest je dan een stuiver betalen, later zelfs een dubbeltje.Nu speelde ik veel in het Veem en hadden daar ondergrondse hutten gebouwd. Boer sjors had daar een woonwagen staan een Pipo wagen en nog en ook een voor zijn zuster. Daar hadden ze wat dieren en een paard de jongens noemde deze blackie om dat ie misschien zwart was. Ik heb er mijn eerste les opgekregen van mijn oudere vriendjes. Maar wat had die man het slecht, die had niks ja oude kleren bij de voddeboer vandaan,die zuster deed ook niks, schoonmaken hadden ze nog nooit van gehoord. Wij woonden boven de banketwinkel in de spaardammerstraat.. Een buffrouw had de gang schoongemaakt met Lisol en de bakker kon zijn gebak allemaal weggooien.Voor negen uur ,ik dacht vrijdags mocht je de kleden en matten kloppen om geen overlast aan anderen tebezorgen. Dan was het druk bij de brug rechts van de suikerfabriek. De mannen met Vuilniswagen, kwam nadat de man met de ratel had gerateld dat de vuinisman in aantocht is.Ik kan nog veel meer vertellen van mijn jeugd daar in de spaardammerstraat. De speeltuin Theresia ken ik ook heb daar ook gespeeld, maar toen dat koste een stuiver. En voor dat geld kocht je een dunne pannekoek bij Rutex op de Nieuwedijk, het was het een of het ander voor die stuiver. Ik stop met tikken neem me niet kwalijk voor de tikfouten, GroetjesJopie Bosman nu Joop
> Ja, Joop je hebt gelijk de Spartaan zat ook aan de dijk. Ik zat ook op de
> Willem Barentzschool bij meester Fresia, nare man, ik stond meer op de gang dan dat ik in de klas zat, ben later naar het Sint Alfonsius gegaan. Herinner mij ook de wandeling met de klas, veel lol onderweg, door de polanenstraat naar het badhuis waar eerst de meisjes zich wasten en daarna de jongens "rotzooi" trapten in een grote vierkante ruimte met douchehokjes aan de kant. Groetjes, Evert toen Eef

Reageer omdat mijn broer Johan Dirkzwager (roepnaam Jopie) bij de Germanen voetbalde en meneer Bolhaar de jongens vanaf de zijlijn aanmoedigde alsof z'n leven ervan afhing Na afloop van de wedstrijd gewonnen of verloren deelde hij snoep uit Vraag me af ofdat iemand deze man bij wie volgens mijn moeder destijds geen enkel kwaad zat zich nog herinnert

Re: Re: De Germaan

joop bosman:
Evert Struik:Tegenover speeltuin Theresia liep schuin een pad vanaf de dijk naar devoetbalvelden van De Germaan wanneer het geregend had gingen we meteen aantal mensen met de riek de plassen op het veld te lijf zodat de scheidsrechter het veld zou goedkeuren, vaak moesten voordat de wedstrijd begon de schapen die op het veld liepen te grazen verwijderd worden naar een aanpalend veld. In de kantine was het altijd gezellig met achter de bar de familie de Wit of Witte uit de oostzaanstraat. Ik herinner me dat het op zondagen druk en gezellig was op de dijk met mensen uit o.a. de spaarndammerbuurt die op weg waren naar hun favoriete club DWS, De Germaan,DCCG en wat verderop richting Sloterdijk S.N.A.
Je vergeet de Spartaan .Die ook behoorlijk behoorlijk speelde.
Daar speelde Melchers later in. Die woonde op de spaardammerstraat.
Naast me woonde ook een belangrijk figuur uit het bestuur van DWS.
Even verderop nooit veel gezien maar wel gehoord woonde zangeres Cristine Deutecom en die kon zingen. Ik zat op de Willem Barendsschool. Meester Blauw kan ik mij herinneren die was de bick bos daar, als ik stukkies gedraaid had, moest ik bij hem komen met me moeder erbij.
1 keer in de week met de klas naar het badhuis, en werd er luis gevonden? dan moesten we 2 keer naar het badhuis dat was dan 2x een stuiver. Ik woonde tegenover de wester suiker en stroop fabriek, je weet wel die kartonnen bekertjes stroop. Toen was he tzo dat de werklui wel eens buitenstonden en wij vroegen dan om wat kandij , meestal kregen we dat ook wel bruin of blank aan een draadje. Ik heb bij de fabriek heel wat lepels verspeelt. Opzij langs de gracht stonden altijd legen vaten waar de stroop in heeft gezeten, zij kregen deze nooit helemaal leeg. Als kleine jongen konden wij net met een lepel van thuis op de bodem komen zonder er in te vallen en wij, ik en mijn vriendjes smulde er lekker van. Tot mijn moeder de lepels miste die ik wel eens erin liet vallen. Daar even verder dan de fabriek had je het politie bureau, daar heb ik wel eens voor straf wachtend naar de visjes in een grote Aquarium te kijken tot dat ze het lang genoeg vonden en bij mijn Vader of Moeder aanbelde dat ik daar zat. Zo dat ik naar huis mocht precies aan de overkant. Boer Sjors ken ik ook Deze had een stukje land gepacht ofzo aan het IJ in het Veem Het water was afgezet zodat je daar kon pootje baden of zwemmen en het was flink druk. Boer Sjors moest je dan een stuiver betalen, later zelfs een dubbeltje.
Nu speelde ik veel in het Veem en hadden daar ondergrondse hutten gebouwd. Boer sjors had daar een woonwagen staan een Pipo wagen en nog en ook een voor zijn zuster. Daar hadden ze wat dieren en een paard de jongens noemde deze blackie om dat ie misschien zwart was. Ik heb er mijn eerste les opgekregen van mijn oudere vriendjes. Maar wat had die man het slecht, die had niks ja oude kleren bij de voddeboer vandaan,die zuster deed ook niks, schoonmaken hadden ze nog nooit van gehoord. Wij woonden boven de banketwinkel in de spaardammerstraat.. Een buffrouw had de gang schoongemaakt met Lisol en de bakker kon zijn gebak allemaal weggooien.
Voor negen uur ,ik dacht vrijdags mocht je de kleden en matten kloppen om geen overlast aan anderen tebezorgen. Dan was het druk bij de brug rechts van de suikerfabriek. De mannen met Vuilniswagen, kwam nadat de man met de ratel had gerateld dat de vuinisman in aantocht is.Ik kan nog veel meer vertellen van mijn jeugd daar in de spaardammerstraat. De speeltuin Theresia ken ik ook heb daar ook gespeeld, maar toen dat koste een stuiver. En voor dat geld kocht je een dunne pannekoek bij Rutex op de Nieuwedijk, het was het een of het ander voor die stuiver. Ik stop met tikken neem me niet kwalijk voor de tikfouten, Groetjes
Jopie Bosman nu Joop

Ja, Joop je hebt gelijk de Spartaan zat ook aan de dijk. Ik zat ook op de
Willem Barentzschool bij meester Fresia, nare man, ik stond meer op de gang dan dat ik in de klas zat, ben later naar het Sint Alfonsius gegaan. Herinner mij ook de wandeling met de klas, veel lol onderweg, door de polanenstraat naar het badhuis waar eerst de meisjes zich wasten en daarna de jongens "rotzooi" trapten in een grote vierkante ruimte met douchehokjes aan de kant. Groetjes, Evert toen Eef

Re: De Germaan

Evert Struik:
Tegenover speeltuin Theresia liep schuin een pad vanaf de dijk naar devoetbalvelden van De Germaan wanneer het geregend had gingen we meteen aantal mensen met de riek de plassen op het veld te lijf zodat de scheidsrechter het veld zou goedkeuren, vaak moesten voordat de wedstrijd begon de schapen die op het veld liepen te grazen verwijderd worden naar een aanpalend veld. In de kantine was het altijd gezellig met achter de bar de familie de Wit of Witte uit de oostzaanstraat. Ik herinner me dat het op zondagen druk en gezellig was op de dijk met mensen uit o.a. de spaarndammerbuurt die op weg waren naar hun favoriete club DWS, De Germaan,DCCG en wat verderop richting Sloterdijk S.N.A.

Je vergeet de Spartaan .Die ook behoorlijk behoorlijk speelde.
Daar speelde Melchers later in. Die woonde op de spaardammerstraat.
Naast me woonde ook een belangrijk figuur uit het bestuur van DWS.
Even verderop nooit veel gezien maar wel gehoord woonde zangeres Cristine Deutecom en die kon zingen. Ik zat op de Willem Barendsschool. Meester Blauw kan ik mij herinneren die was de bick bos daar, als ik stukkies gedraaid had, moest ik bij hem komen met me moeder erbij.
1 keer in de week met de klas naar het badhuis, en werd er luis gevonden? dan moesten we 2 keer naar het badhuis dat was dan 2x een stuiver. Ik woonde tegenover de wester suiker en stroop fabriek, je weet wel die kartonnen bekertjes stroop. Toen was he tzo dat de werklui wel eens buitenstonden en wij vroegen dan om wat kandij , meestal kregen we dat ook wel bruin of blank aan een draadje. Ik heb bij de fabriek heel wat lepels verspeelt. Opzij langs de gracht stonden altijd legen vaten waar de stroop in heeft gezeten, zij kregen deze nooit helemaal leeg. Als kleine jongen konden wij net met een lepel van thuis op de bodem komen zonder er in te vallen en wij, ik en mijn vriendjes smulde er lekker van. Tot mijn moeder de lepels miste die ik wel eens erin liet vallen. Daar even verder dan de fabriek had je het politie bureau, daar heb ik wel eens voor straf wachtend naar de visjes in een grote Aquarium te kijken tot dat ze het lang genoeg vonden en bij mijn Vader of Moeder aanbelde dat ik daar zat. Zo dat ik naar huis mocht precies aan de overkant. Boer Sjors ken ik ook Deze had een stukje land gepacht ofzo aan het IJ in het Veem Het water was afgezet zodat je daar kon pootje baden of zwemmen en het was flink druk. Boer Sjors moest je dan een stuiver betalen, later zelfs een dubbeltje.
Nu speelde ik veel in het Veem en hadden daar ondergrondse hutten gebouwd. Boer sjors had daar een woonwagen staan een Pipo wagen en nog en ook een voor zijn zuster. Daar hadden ze wat dieren en een paard de jongens noemde deze blackie om dat ie misschien zwart was. Ik heb er mijn eerste les opgekregen van mijn oudere vriendjes. Maar wat had die man het slecht, die had niks ja oude kleren bij de voddeboer vandaan,die zuster deed ook niks, schoonmaken hadden ze nog nooit van gehoord. Wij woonden boven de banketwinkel in de spaardammerstraat.. Een buffrouw had de gang schoongemaakt met Lisol en de bakker kon zijn gebak allemaal weggooien.
Voor negen uur ,ik dacht vrijdags mocht je de kleden en matten kloppen om geen overlast aan anderen tebezorgen. Dan was het druk bij de brug rechts van de suikerfabriek. De mannen met Vuilniswagen, kwam nadat de man met de ratel had gerateld dat de vuinisman in aantocht is.Ik kan nog veel meer vertellen van mijn jeugd daar in de spaardammerstraat. De speeltuin Theresia ken ik ook heb daar ook gespeeld, maar toen dat koste een stuiver. En voor dat geld kocht je een dunne pannekoek bij Rutex op de Nieuwedijk, het was het een of het ander voor die stuiver. Ik stop met tikken neem me niet kwalijk voor de tikfouten, Groetjes
Jopie Bosman nu Joop

De Germaan

Tegenover speeltuin Theresia liep schuin een pad vanaf de dijk naar de
voetbalvelden van De Germaan wanneer het geregend had gingen we met
een aantal mensen met de riek de plassen op het veld te lijf zodat de scheidsrechter het veld zou goedkeuren, vaak moesten voordat de wedstrijd begon de schapen die op het veld liepen te grazen verwijderd worden naar een aanpalend veld. In de kantine was het altijd gezellig met achter de bar de familie de Wit of Witte uit de oostzaanstraat
Ik herinner me dat het op zondagen druk en gezellig was op de dijk met mensen uit o.a. de spaarndammerbuurt die op weg waren naar hun favoriete club DWS, De Germaan,DCCG en wat verderop richting Sloterdijk S.N.A.

Re: ZOMAAR EEN ZONDAG....DEEL 3

Piet Veenboer:
Als trouwe bezoeker van "geheugenvanwest.nl" viel me dit op! Naast Barbara was inderdaad de boerderij gevestigd, waar de families Oudejans en de Ruiter toen woonden.(Volgens mij was het "Ruiter"-dus zonder "de". Zij verzorgden o.a. de meelvoorziening voor vele bakkerijen in Amsterdam-(Nieuw)West. Ik was bevriend met Hans Ruiter, vandaar de vele bezoekjes aan de boerderij van Oudejans. Het was een grote familie, maar we hadden uiteraard veel belangstelling voor de dames. Een van die dochters is toen getrouwd met een van de beheerders van Barbara. Dit zijn gelukkig herinneringen met een glimlach.

even iets over de familie Ruiter, ik zelf werkte bij het transportbedrijf D.P.de Rond aan de Zoutkeetsgracht 32, in de jaren 1955 kwam Piet Ruiter bij ons werken als chauffeur, hij was een zoon van de oude Ruiter die hier beschreven wordt. Ik heb die Piet nog wegwijs gemaakt op het internationale transportwerk. Zelf woonde ik in de zaanstraat bij de kerk.
in 1957 is het bedrijf van de Rond verkocht aan ene Karel Meijer, ik heb toen ontslag genomen wegens het slechte beleid, in 1960 ging het bedrijf helaas failiet, ik was toen wegenwacht (motor en zijspan) tot 1962, toen ben ik me eigen garagebedrijf begonnen aan de Sloterkade, ik zou graag wat foto's willen meesturen, maar dat lukt me niet op 83 jarige leeftijd

ZOMAAR EEN ZONDAG....DEEL 3

Als trouwe bezoeker van "geheugenvanwest.nl" viel me dit op! Naast Barbara was inderdaad de boerderij gevestigd, waar de families Oudejans en de Ruiter toen woonden.(Volgens mij was het "Ruiter"-dus zonder "de". Zij verzorgden o.a. de meelvoorziening voor vele bakkerijen in Amsterdam-(Nieuw)West. Ik was bevriend met Hans Ruiter, vandaar de vele bezoekjes aan de boerderij van Oudejans. Het was een grote familie, maar we hadden uiteraard veel belangstelling voor de dames. Een van die dochters is toen getrouwd met een van de beheerders van Barbara.
Dit zijn gelukkig herinneringen met een glimlach.

van de boogerd

voor mijn tijd die bakker uit Sloterdijk, maar hierbij een foto.

steenhouwerij de rest van het verhaal

Om onze caravan heen liepen eenden en ganzen en Ome Gerrit schoot nog wel eens een duif uit de dakgoot die hij dan plukte en braadde om deze samen met buurman "de Blaauwe" op te peuzelen. De Blaauwe heette zo, vanwege zijn gezwollen blauw/paarse drankneus. Hij woonde illegaal in een oude schaftkeet op zijn eigen bedrijfsterreintje. De Blaauwe was groot van stuk, sprak luid en beschaafd. Hij handelde in oud metaal en opgeknapte schrootauto's en in het weekend maakte hij zich altijd netjes om achter de hoeren aan te gaan. Ome Gerrit was ook een geval apart. Hij verdiende zijn inkomen met het maken van grafstenen, maar kwam pas tot werken als hij 's ochtends eerst een halve liter Jenever achter de kiezen had. Halfdronken maakte Ome Gerrit nog wel eens een fout, door opgegeven grafsteenteksten verkeerd te beitelen. De steen werd dan natuurlijk door de nabestaanden afgekeurd en Ome Gerrit kon opnieuw beginnen, of liet het verder over aan zijn broer die elders in Amsterdam ook een grafsteenbedrijfje had. Ome Gerrit was de eerste om ons te vertellen hoe hij aan de drank verslaafd raakte en daardoor zijn werk nog maar half kon doen. Allereerst had hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Amsterdams verzet gezeten en was door de Duitsers opgepakt en gemarteld. De littekens van stokslagen en van brandende sigarettenpeuken zaten nog in zijn rug als bewijs. Maar later kwam daar nog bij, dat zijn laatste kind (Mieke), een nakomertje, een mongooltje bleek te zijn. Sindsdien kon Ome Gerrit de wereld niet meer aan zonder drank. Ons stoorde het niet en samen met de Blaauwe zaten we vaak, als ik aan het eind van de middag terug kwam van mijn werk en Thérèse aan het koken was in de caravan, gezellig aan de borrel. Soms liep het uit de hand, dan gingen we met z'n allen, inclusief Gijsje de Gans, in de auto van de Blaauwe naar zijn stamkroeg. Vaste prik was, dat Gijsje dan ook een borrel kreeg en die was daar maar al te gek op. "Gak, gak', riep Gijsje dan en bleef dat doen tot dat we hem weer op ons eigen terrein uit de auto lieten. Gijsje maakte deel uit van een groep bewakingsganzen die hoorde bij de bandenhandel van Frits Ottersberg en zijn broer, iets verderop op het terrein van een vervallen boerderij. Frits en zijn broer lustten ook wel een borreltje dus kwamen die aan het eind van de werkdag ook nog wel eens op visite bij Ome Gerrit. Na bijna een jaar kochten we een vervallen appartement op Wittenburg in Amsterdam en verlieten de caravan, na deze te hebben verkocht aan Gerard Draaisma en zijn aanstaande vrouw. Gerard was vanaf het begin van onze logeerpartij op "Vergeet mij niet" daar een regelmatige gast. Hij was een bekende van ome Gerrit, hij had geen vast woonadres en sliep vaak in de 'onbewoonbaar verklaarde' woning van D. Hoen of in een bouwkeet die een bevriende aannemer van hem bij Ome Gerrit op het bedrijfsterrein had gestald. Gerard werkte in de horeca en in de Hotelbranche, waar hem ook nog wel eens een slaapplaats werd aangeboden. Gerard was bovendien bevriend met D. Hoen. Het was Gerard ook die bij de feestpartijen in de "onbewoonbaar verklaarde" woning voor de drank en de hapjes zorgde. Met Gerard en zijn verloofde raakten we ook bevriend en waren ze later graag van dienst door onze caravan aan hen te verkopen op basis van 'betaling in termijnen'.

Steenhouwerij

Probleem opgelost. Het is dezelfde steenhouwerij.

Dit vond ik zojuist op internet , hij heette wel "ome Gerard" overigens en niet "ome Gerrit".

Die hashlucht waarover geschreven wordt kwam van een stel vrienden uit die tijd die ongegeneerd begonnen te blowen in het huisje, lekker anoniem daar, hoewel......nu blijkt dat de caravan buurman op de hoogte was, ook dat opgelost.

" In Amsterdam was zelfstandig wonen slechts voorbehouden aan mensen met veel geld die een woning konden kopen. Zo ver waren wij nog niet. Maar om als getrouwd stel op kamers te gaan wonen, zagen we ook niet zitten. Daarom besloten we brutaal weg iets illegaals te doen. Terwijl de gekochte caravan in Groenekan klaar stond voor transport stroopte ik intussen Amsterdam af voor een geschikte staanplaats. Deze vond ik op een verscholen industrieterreintje tegenover de Bosch en Lommerweg, niet ver van de Admiraal de Ruyterweg, en dus ook niet ver van mijn werk bij Renold Chains vandaan. Ik ontmoette daar de eigenaar van een grafsteenhouwerij, 'Ome Gerrit', die mij wel een staanplaats gunde voor 35 gulden in de maand. Ome Gerrit, had zijn bedrijf de naam 'Vergeet mij niet' gegeven: humor, zoals je alleen in Amsterdam kon tegenkomen. (foto) Onze stacaravan van het merk "Willerby", in het voorjaar van 1968 tweedehands gekocht bij een handelaar in Groenekan. Als start voor een eigen woonplek hadden we hierin alle ruimte, inclusief zithoek, keuken, toilet en uitklapbed. Vanwege het feit dat we vanuit bed televisie konden kijken lagen we meer in bed, dan dat we op ons hippe Bijenkorf bankstel zaten. Op een zondagavond, teruggekomen van bezoek aan Groningen, bleek er brand op het terrein van "Vergeet mij niet" te zijn geweest. Onze caravan stond er nog vrijwel ongeschonden, behalve dan dat de brandweer een ruit had ingeslagen, omdat zij dachten een baby in de Caravan te horen huilen. Deze baby bleek echter onze Siamese kat die uit angst voor al die herrie op het terrein was gaan miauwen. In het voorjaar van 1969 kochten we een gesplitst appartement op 'eiland' Wittenburg. De caravan verkochten we door aan een bevriend jong echtpaar dat nog jaren daarna in deze caravan heeft gewoond, alvorens naar Haarlem te verhuizen en daar een café te beginnen. Toen we nog een keer in de negentigerjaren op deze plek terugkwamen, stond de caravan er nog steeds. Anno 2004 was hij weg en was de gehele omgeving sterk veranderd. De spoorbaan was weg en ook alle kleine industriële bedrijfjes. Daarvoor inplaats was er een volkstuintjescomplex gekomen. Vanaf ons kerkelijk huwelijk op 5 april 1968 woonden we dus illegaal in een stacaravan aan de Haarlemmerdijk (tegenover de Bos en Lommerweg) in Amsterdam, niet ver van NS-station Sloterdijk. Naast onze caravan stond een lege "onbewoonbaar verklaarde" woning, eigendom van de (ook nu nog) in Amsterdam zeer bekende Makelaar o.g. C. Hoen. De zoon, D. Hoen, gebruikte deze woning regelmatig om er met wat vrienden en vriendinnen te feesten en te beesten, met veel alcohol en een enkele joint. De hasjlucht was dan ook niet van de lucht: "Stash the hash! Gonna Crash!" Ook al, werd er harde muziek gedraaid het was niemand tot last. En niemand merkte ook dat wij, als buren, ons daarbij zelf uitnodigden. Bij Ome Gerrit leefden we bijna een jaar als 'God in Frankrijk'. De caravan stond weliswaar tegen de spoorbaan van Amsterdam-Centraal naar station Sloterdijk, maar omdat je aan het treinlawaai snel wendde, ondervond je daar geen last van. Ome Gerrit had bedacht, voor het geval de politie eens zou komen kijken, dat we op zijn terrein stonden als permanente bewaking. Van de politie hebben we overigens nooit last gehad en het jonge Amsterdamse stel dat later de caravan van ons overnam ook niet.

Steenhouwerij

Ik realiseer me net dat het misschien wel eens dezelfde steenhouwerij zou kunnen zijn als die op het kaartje en dat hij later verhuisd is van de Spaarndammerdijk naar de Haarlemmerweg. Wie?

Gansen m/z ganzen.

Steenhouwerij Gerard Moes

Ik zie hierboven een advertentie van steenhouwerij "vergeet mij niet".
Er zat naast Haarlemmerweg 502 (buren het huidige ING kantoor) nog een steenhouwerij in die buurt en wel van Gerard Moes. Dammetje over en 25 meter naar rechts. Een, voor onbekenden, ietwat norse man, een echte Jordanees, type ruwe bolster blanke pit. Als je het waagde om onuitgenodigd op zijn terrein te komen werd al snel een grote voorhamer uit de kast gehaald
waarmee hij dan dreigend boven zijn hoofd je wel ff duidelijk maakte dat je moest opsodemieteren. Ratten uit de Haarlemmertrekvaart hadden het ook moeilijk daar, uren zaten Gerard en zijn boekhouder te turen om die schattige beestjes met een grote windbuks van het terrein en naar de eeuwigheid te knallen. Kippen en gansen (zoals Gijs die de boel bewaakte) waren wel volop aanwezig. Het is al eens eerder vermeld hier, Haarlemmerweg 502 was jaren de oefenruimte van de band SPACE 7, een klein vervallen woonhuis dat eigendom van makelaardij Peter Hoen was die met de grond speculeerde. Rechts naast dat huisje stonden een aantal barakken waar Gerard zijn bedrijfje had. Heb hem daar menig grafsteentje zien uithakken.
Die loodsen gingen in 1968 in de fik, waarna er een paar nieuwe werden gebouwd. Gerard hield daar tegenover "kantoor" in een houten huisje, zo een die je vroeger vaak bij wegenbouwers tegenkwam.
Dat "kantoor" was eigenlijk meer een mini cafe waar de jenever rijkelijk vloeide en als je er binnen kwam om de sleutel van het vervallen huisje te halen het meestal moeilijk was om met Gerard of zijn boekhouder contact te maken. Wat er van de goed man geworden is weet ik niet.