Pieter Postsingel: een gouden straat

1 Fan

Geuzenveld/Slotermeer — De een kwam er op 15 november 1955 wonen. De volgende een dag later. En weer een dag later kwam de volgende…

Copy: Enkele bewoners die er al 50 jaar Enkele bewoners die er al 50 jaar <br />wonen.

Copy: Enkele bewoners die er al 50 jaar Enkele bewoners die er al 50 jaar
wonen.

Alle rechten voorbehouden

Na bijna acht jaar op een zolderkamer was de eengezinswoning een verademing voor de familie Heer. En dus verruilde ze maar wat graag de Jordaan voor het verre Westen, waar veel zand maar ook licht, lucht en ruimte te vinden was. “Ik heb altijd gezellig in de Jordaan gewoond, maar het ging gewoon niet meer,” vertelt mevrouw Heer vijftig jaar na de verhuizing. “Het kon me niet schelen waar we naartoe gingen, als het maar een groter huis was en wel in Amsterdam!”

Paleis

De ene na de andere ‘vreemdeling’ vestigde zich aan de Pieter Postsingel. Allemaal gezinnen met minstens twee kinderen. Het geheugen is ijzersterk. Opgeteld van hoek tot hoek (acht woningen) woonden er 27 kinderen in het rijtje van Heer en buren. Die van 106 en 108 hadden er ieder vijf. Heer had in november 1955 al een dochter (Carla) en twee zoons (Rinus en Hans) en kreeg de vierde — Marcel - in het nieuwe huis.
Stapelbedden in de twee slaapkamertjes, maar oh, wat was het een paleis.

Zandstormen

Mevrouw Heer en vele buren wonen er vijf decennia later nog. Vijf dames zijn inmiddels weduwe geworden. De kinderen zijn allemaal uitgevlogen. Wat rest is een handjevol nieuwe bewoners en een grote groep vitale oude van dagen. De zandstormen en het bouwlawaai van weleer zijn weer terug. De buurt gaat vandaag de dag flink op de schop. Mevrouw Heer kijkt uit op nieuwbouw. “Ach, zeven hoog.
Daar is mee te leven.”

Licht, lucht en ruimte vindt ze in Geuzenveld/Slotermeer nog steeds. Zoon Hans, opgegroeid met slagbal op braakliggend terrein, bekijkt tegenwoordig graag de vorderingen als ie even op bezoek is bij moeder. “Een goeie mix van woningen, hoor.” En ach, ze heeft een lekker stukkie tuin, vertelt zij met een knikje naar het groen dat aan de woonkamer grenst. Weggaan? Nooit! “Als je hier al vijftig jaar woont, moet je het wel naar je zin hebben.”

Alle rechten voorbehouden

448 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
loes stift

Re: Rinus Heer

bep:
Daar zat ik bij in de klas, de sam van Houtenschool. Hij heeft zelfs nog in mijn poeziealbum geschreven, weliswaar een kwetsend gedichtje:O
Woonde Mary visser en Nelleke van de Heuvel daar ook niet?

Nelleke woonde in de phillis vingboomstr.

loes Stift

lekker dellen op en rond het bankie

Geweldige tijd gehad, elk meisje was verliefd op Hans Heer, lol. 's avonds gingen we dellen, zoals mijn vader het noemde, op en rond het bankie, op het pleintje bij jullie boxen. soms werd er stiekum gerookt. Zo'n tijd had ik mn dochter ook graag gegund, maar we zijn Amsterdam uitgevlucht.

Loes stift

geweldige jeugd

Alle meiden waren verliefd op Hans. LOLLOL
's Avonds altijd verzamelen bij het bankje, mijn vader riep dan tegen Marjan en mij. gaan jullie weer dellen!!!!!!!!!
Ontzettend heerlijke jeugd doorgegracht op de Pieter Postsingel.
k Wou dat we daar een woning konden krijgen, maar kwamen er niet voor in aanmerking. dus toen gevlucht naar Lelystad.

bep

Rinus Heer

Daar zat ik bij in de klas, de sam van Houtenschool. Hij heeft zelfs nog in mijn poeziealbum geschreven, weliswaar een kwetsend gedichtje:O

Woonde Mary visser en Nelleke van de Heuvel daar ook niet?