Op de Wittenkade tussen het Kippenbruggetje en de brug bij de Van Limburg Stirumstraat ben ik eens door of van het ijs van de Kostverlorenvaart gezakt. Het dooide en er dreven grote ijsschotsen. Dat was dus heel aantrekkelijk om van schots naar schots te springen. Natuurlijk ging het ook wel eens fout en gleed je van de ijsschots het water in. Na enige moeite kon ik weer op een schots klimmen en naar de kadekant komen. Drijfnat thuisgekomen werd er door mij een onduidelijk verhaal gehouden wat duidelijk moest maken dat het eigenlijk niet mijn schuld was? Ik zou een poging hebben gedaan iemand te redden!
In 1934 op nummer 74 twee hoog (op de foto reeds gesloopt) woonde mijn overgrootmoeder van vaderskant in bij mijn grootouders, mijn vader en zijn broer woonden ook nog thuis. Dus vijf volwassen mensen in zo’n kippenhokje, met alleen koud water en zonder douchruimte. Het is jammer dat ik net te laat was om een foto van het bewuste pand (74) te maken. Ik mocht op nummer 72 niet naar binnen, te gevaarlijk werd er gezegd. Nu, maart 2011 staat dit huis er nog.
Wordt vervolgd.