Nummer 37 was de firma E.A. Bende & Zn. Loodgietersbedrijf. Zij verkochten ook electriciteitsspullen en gloeilampen.
Wat ik niet meer weet en ook niet kan terugvinden is de winkel op 39. Van de groeten en fruitwinkel op 41 herinner ik mij dat dit geen echte winkel was, maar meer een groentehal met grote open slaande deuren. De waren stonden tot op de stoep uitgestald. Wij deden hier geen boodschappen, alleen in de zomermaanden mocht ik hier wat kopen: ‘appelmoesijsjes’. Hij verkocht ingevroren appelmoes in de vorm van likijsjes met een houten steeltje. Ik heb ook geprobeerd dat later zelf te maken, maar de smaak van zijn appelmoesijsjes kon ik niet evenaren.
Nummer 43 herbergde een fietsenstalling. 7 Dagen per week geopend van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Het was naast fietsenstalling natuurlijk ook een reparatie-inrichting en hij verhuurde fietsen en autopeds. Naast fietsen voor volwassenen verhuurde hij ook ‘echte’ kinderfietsen van groot tot klein.
Soms kreeg ik op zondag een kwartje of een dubbeltje en kon dan of een autoped - ‘een echte op luchtbanden’ - of een kinderfiets passend voor mijn lengte voor een uur of een half uur huren. De koning te rijk reed ik samen met mijn vriendjes rondjes door de Spaarndammerstraat en de Houtrijkstraat.
Op nummer 45 zat een filiaal van paardenslagerij van Veen. Niet vaak, maar soms werden wij thuis getrakteerd op biefstuk. Biefstuk op brood met een gebakken uitje erbij was een ware traktatie. Als er biefstuk werd gegeten dan moest dat ‘paardenbiefstuk’ zijn en dat kochten wij dan hier. Het overige vlees haalden wij een slager verderop in de Spaarndammerstraat; slagerij Sluis.
Nummer 47 herbergde een chocolaterie. Eerst de firma ‘Ako’ en later de firma Schuitvlot, daarnaast op nummer 49 zat Slagerij H.M. Rademaker.
Op de hoek op nummer 51 was een bakkerij. In 1970 was dat Vermaat Brood & Banketbakkerij, maar als ik mijn herinnering duik, dan komt voor de 50-er jaren de naam John de Beer bij mij op. Het was niet onze bakker, alleen op luilak kocht ik hier de zogenaamde luilakbollen. Warme bollen in de vorm van kleine kadetjes die nog warm waren. Thuis besmeerde mijn moeder die dan met boter en bruine suiker. Het was een ware traktatie.