Een ‘virtuele’ wandeling door de Spaarndammerstraat (deel 7b)

Bij ons thuis kwam geen sterke drank op tafel en het enige dat mijn vader hier kocht, was zelf gemaakte ‘kruidenbitter’ Dat was geen drank maar medicijn. Mijn vader kon als kleine zelfstandige niet verzuimen en als hij zich wat grieperig voelde haalde hij een maatje kruidenbitter en geklutst met een rauw ei en citroensap dronk hij dat.

Op nummer 55 zat een sigarenwinkel J. Hopman. Deze was zijn tijd wel iets vooruit, want naast tabakswaren verkocht hij ook kranten en lectuur. Het was ook een inleveradres voor de voetbaltoto, maar voor welke club weet ik niet meer.

Het pand er naast (nummer 57) zag er uit een als een gewoon woonhuis. Een geëmailleerd wit bord met zwarte letters vertelde echter, dat hier loten van de staatsloterij verkocht werden. Je moest 1 of 2 stenenen trapjes af en dan kwam je in de gang, waar links van je een klein loketje was.

Op nummer 59 kwam tot schrik van de kleine kruideniers in de buurt een super kruidenier “Simon de Wit”. Voor mijn gevoel een smalle lange winkel met veel verkoopsters achter de toonbank. Zij hielpen de klanten aan de boodschappen, die voor het overgrote deel voorverpakt waren. Sommige artikelen moesten echter worden afgewogen.

Daarnaast zat de Apotheek: “Giltay”. Ook al werden er bij ons thuis gelukkig weinig medicijnen gebruikt, toch kan ik mij herinneren dart ik wachtend met het recept inde hand de apotheker druk doende zag met het maken van poeders, drankjes en pilletjes.

Naast de apotheek zat de tweede super grutter ‘de Gruyter’ voor betere waar en 10% korting en . . . het snoepje van de week. Onze wekelijkse boodschappen deden wij ‘de Toko’ in de Houtrijkstraat een kleine kruidenier twee huizen naast ons. Toch moest ik soms ook naar de Gruyter en ik herinner mij die winkel als een grote vierkante winkel met mooie tegeltableaus aan de wand. De toonbanken stonden in u-vorm opgesteld, maar alleen aan de toonbank recht tegenover de ingang werd je geholpen.

In het midden van de achterwand waren een aantal grote chromen kastjes afgesloten door glaspanelen. Hierin zaten de koffiebonen in verschillende kwaliteiten. De koffiebonen werden afgewogen in papieren zakken en al naar gelang de wens kreeg je bonen mee of werden die voor je gemalen in grote chromen maalmachines.

Ook al kwamen wij er niet vaak, de oranje kassabonnen werden zuinig bewaard om als je het totaal bedrag van een tientje had, de 10% in de vorm van een gulden dankbaar in ontvangst te nemen. Moest ik zaterdagmiddag hier soms wat halen, dan vreesde ik het ergste want dan stond je uren te wachten tot je aan de beurt was. Daar kwam nog bij dat er veel huisvrouwen waren, die zo’n kleine jongen wel opzij drongen en voor hun beurt gingen.

Naast de Gruyter zat op nummer 65 de slagerij van C. Sluis. Het was een klein winketje. Hier gaf mijn moeder iedere vrijdag een briefje af met haar bestelling en op zaterdagmiddag moest ik dan de bestelling ophalen.

---

Lees hier alle verhalen van Fons Buis.