Een ‘virtuele’ wandeling door de Spaarndammerstraat (deel 8)

Rats de banketbakker en zijn dochter

Ik liep dagelijks van de Elisabethkleuterschool (Zaanstraat) over de Spaarndammerstraat naar het Zaandammerplein en vice versa. Later vanuit de Sint Alphonsusjongensschool (Westzaanstraat) precies dezelfde route. Tot januari 1958. Toen gingen we naar Slotermeer. In de Magdalenakerk speelde mijn broer Dick vanaf zijn elfde al kerkorgel! Dat doet ie nog steeds, maar nu in Purmerend.

Toen ik over de Spaarndammerstraat naar huis liep, liep ik op een gegeven moment op met een uiterst lief en kittig meisje. Met grote lach en zwarte staartjes. In mijn herinnering al vanaf mijn vierde, maar het kan ook best ook later zijn. Ze heette Marjan Rats en ze was dochter van de banketbakker aan de Spaarndammerstraat. We liepen meerdere malen daar en op een keer liep er een jong stel voor ons, die met ingehaakte pinken liepen te lachen en te flirten e.d. En...ja hoor...wij aapten ze na...dus even later liepen Nico Scharn van het Zaandammerplein en Marjan Rats van de Spaarndammerstraat pinkie pinkie. Volgens mij kreeg ik ook een kusje. Ze nam me ook wel eens mee naar binnen in de banketbakkerszaak van haar vader en daar kregen we heerlijke koekkruimels e.d. Weet iemand waar Marjan Rats is gebleven? Ik ben benieuwd hoe het met deze Spaarndammerbuurtse schone is gelopen. Nico Scharn nico.scharn@kpnmail.nl

ijsjes

geweldig dat karretje en heerlijk die ijsjes van jamin ,wat kun jij je nog veel herinneren van vroeger , ik zit te genieten van de verhalen

Een ijsje op de hemweg pont

Mijn vriendje Jantje Nederstigt van de tasmankade en ik gingen bramen zoeken op de nieuwe hemweg langs de spoordijk tot de hembrug stonden deze bramen. Vijf jaar waren we.
We kwamen bij de pont uit en gingen over noordzeekanaal, op naar zaandam daar nog verder gewandeld tot de bramen op waren.
Nu terug we waren wel een beetje moe en er kwam en ijscoman op een ijscofietskar langs richting pont naast de hembrug en mijn vriendje vroeg, kunnen we meerijden naar de spaardammerbuurt.
De man stopte en vertelde jullie mogen meerijden, maar?
Wat bleek we moesten in de bak waar het ijs eigelijk hoorde te zijn, twee van die gaten boven in waar we makkelijk van boven doorheen naar beneden konden. De ijscoman tilde ons er in.
De ijscoman zei wel dat we stil moesten liggen, voor dat we de pont opgingen deed hij de gaten boven ons dicht en vroeg als ik drie keer klop en de gaten zijn open moeten jullie tegelijk jullie hoofdje eruit steken.
We stonden op de pont en de ijscoman klopte drie keer en de ronde gaten gingen open en wij staken onze kop er uit. We keken tegen een aantal mensen aan voor de kar, die schrokken zich rot.
Ik denk dat hij ons als ijs wou verkopen. Zo kwamen we lachend met de ijscoman weer in de spaardammerbuurt.

nummer 71

Fons: Ik heb van 1948 tot 1956 op 71 gewoond boven de Spar eerst gerund door iemand van wie ik de naam niet kan, later door de fam Groot.
Ik heb nog een klein verhaaltje van no 71
Wij woonde met zijn zessen op een halfe woning op 71.
s'Avonds wer er gebeld het was al donker, stond er een man voor de deur met een bakfiets met woongerei en vrouw en zijn kinderen op het woongerei matrassen en andere dingen.
De vraag was of er nog woningruimte was om te slapen, zij waren duidelijk moe van het zoeken.
De buren werden er bij gehaald en er werd besloten om de zolder op te ruimen zodat die mensen daar konden overnachten.
De zolder was niet groot het dak liep al schuin van de vloer af en was te bereiken via een luiktrap die je naar beneden moest trekken. Zij hebben er nog lang gewoond, Robbie van Ingen werd een vriendje van me, dat was de oudste van de drie kinderen die op zolder zaten. Later verhuisde deze familie naar de spaardammerdijk waar ik nog wel eens bij Robbie langs ging.

Herinneringen aan m'n jeugd in de Spaarndammerbuurt.

Mijn moeder ging naar een manufacturenwinkel in de Spaarndammerstraat, waar zij lint kocht, en waar de mooiste strikken voor in mijn haar werden gemaakt!!
Ook heeft er ik meen naast Rats een winkel gezeten die ladders in nylonkousen kon ophalen, daar
heeft Christine Deutekom gewerkt, of de winkel was van haar, of haar moeder.
Bij de Westzaanstraat zat Wolf, waar borstrokken en lange onderbroeken werden gekocht voor mijn vader. Daai in de Westzaanstraat was ook nog een kerkhof, later is dat weggehaald en de kindercreche Prinses Marijke neergezet, daar heb ik gewerkt.
Met kerst hoorde je "engelen zingen" uit de mooie Magdalenakerk.

Verhuurderij bij Fietsenwinkel (WilBrano)

Bakfiets verhuurderij was van mijn oom Arie de Wilde,broer van mijn vader,hij verhuurde naast bakfietsen en handkarren,ook hijstouwen en controllen,kan me dat allemaal nog goed herinneren,ben geboren in de Houtrijkstraat nr. 110-1 hoog,waar ik tot mijn 16de met mijn ouders heb gewoond.
De latere fietsen en bromfietsenhandel,ontstond later in samenwerking met zijn zoon.

Spaarndammerstraat 71

Dat was stomerij Edelweiss

Nog een paar winkels

Ik heb van 1958 tot 1968 op nr. 75 gewoond en tussen de Gruyter en Jamin zaten in die tijd zeker nog een aantal andere winkels.
Een stomerij, Rats, de banketbakker, de Zaanse zaadhandel.
Van Jamin kan ik me de koekkruimels nog goed herinneren. In zo'n bruine puntzak.