Mijn broertjes zolderkamer

Een broer van mij wilde dat ook , maar we hadden natuurlijk geen geld om een extra kamer op de overloop te maken. Nou dat zou ik wel even oplossen, 'k ben handig genoeg dacht ik.
 
Nu stond er op de overloop een enorme lege kist  van de buurman  van 1-hoog, ome Manie, die daar al een paar jaar doelloos stond, en waarvan we het hout best konden gebruiken. Dus die werd meteen, zonder dat mijn ouders het wisten, ingepikt. Ook  van naastgelegen lattenzolders werden gretig een paar latten weggehaald. Spijkers hadden we altijd in overvloed, dus het geraamte van 2x2 meter was zo gepiept en het 1-persoons bed kon er precies in. Bij de Gruyter en Simon de Wit werden lege dozen gehaald om de lege gaten op te vullen, zowel aan de buiten- als aan de binnenkant. Vervolgens werden er dikke lagen kranten overheen geplakt. Het plaksel werd gemaakt met maïzena. En een paar overgebleven rollen behang deden de rest. Oh, wat was mijn broertje blij. Eindelijk had hij dan zijn eigen kamertje op zolder .
 
Maar er moest nog een lampje in natuurlijk. Er was in die tijd opruiming bij een meubelzaak in de Utrechtsestraat, vlak bij het Frederiksplein. Het laatsre gedeelte van het Paleis van Volksvlijt stond er nog, dus kun je nagaan hoelang dat geleden is. Deze meubelzaak adverteerde in het Nieuws van de dag met allerlei spullen voor bijna niets, waaronder ook een staande tafelschemerlamp, compleet met bloemetjeskap voor 98 cent.

Omdat de krant 's avonds pas kwam, ging ik de volgende dag met lijn 10 naar die zaak. Er stond een enorme rij woor die winkel en in de etalage zag ik de lamp staan. Maar toen ik bijna aan de beurt was ging het lampje voor mijn neus naar een andere eigenaar, dat was echt pech hebben, en kwam met lege handen terug. Uiteindelijk heeft mijn moeder haar Delfsblauwe tafellampje maar gegeven. 
 
Toen ome Mani hoorde dat zijn kist was gesloopt waren de rapen gaar, ener is uiteindelijk wel een wat kleinere kist voor teruggekomen. Ome Manie had ook een rare gewoonte, hij stofte regelmatig  zijn tv-antenne op het dak af, "om beter beeld te krijgen". Zou Peter Koelewijn toevallig voorbij zijn gelopen? Het was immers in de late jaren 50, ja, onze lieve heer had toen ook al rare kostgangers.

---

Lees hier alle verhalen van Peter van Zwam