Hans Grünhut werd geboren in Wenen in 1902. Als jong artiest trad hij veel op met het Wiener Jazz Orchester. Eén van zijn bekendste Oostenrijkse ‘hits’ in die tijd was ‘Wie Sag Ich's Meinem Mann’. Hij zou getrouwd zijn geweest met de Oostenrijkse Emilie Grünwald, die echter in 1928 op slechts 27-jarige leeftijd overleed.
Valse persoonsbewijzen
In 1932 kwam hij naar Amsterdam, en trad op met diverse opera- en operette-gezelschappen. In 1950 werd hij op zijn verzoek genaturaliseerd tot Nederlander. Redenen om zijn verzoek in te willigen waren onder andere dat hij in de oorlog loyaal was ten opzichte van ons land en dat hij had geholpen bij de verstrekking van valse persoonsbewijzen. Ook toen werd al gekeken of je in staat was zelf in je onderhoud te voorzien, gezien de toevoeging bij het Koninklijk Besluit: ‘als musicus heeft hij een bestaan’.
Hij behoorde tot het vaste ensemble van de Nederlandse Opera, later Nederlandse Operastichting geheten. Hij zong daar onder andere in de komische operettes Boccaccio en Die Fledermaus, samen met andere bekende namen als Willy Caron, John Bröcheler, Marco Bakker, Cora Canne Meijer, Ans Philippo en Wilma Driessen.
Te weinig bekend
Vrijwel elke platenliefhebber in Slotermeer-Geuzenveld kende de man met de jampotbril. Meestal kende men ook zijn zangkwaliteiten want in de winkel aan de Slotermeerlaan liep hij vaak luidkeels te zingen. Foto’s, aanplakbiljetten en andere herinneringen werden er tentoongesteld. Het is jammer dat er, waarschijnlijk ook vanwege zijn Joodse achtergrond, weinig over deze grote kleine man bekend en bewaard gebleven is terwijl hij heel veel mooie dingen heeft gedaan. Max Grünhut werd 77 jaar.
Enige tijd geleden werden de flats aan de Slotermeerlaan en de Lodewijk van Deijsselstraat die samen het complex ‘De Verfdoos’ vormen geheel gerenoveerd en aangepast aan de eisen van deze tijd. Iedereen die ooit in Slotermeer-Geuzenveld heeft gewoond kent die flats. Kennelijk liep ik wat achter, want pas niet zo lang geleden ontdekte ik dat die flats ‘De Verfdoos’ werden genoemd. Ik voelde me toen wat beschaamd, want het bedenken van bijnamen (en scheldwoorden) is (oud-) Amsterdammers met de paplepel ingegoten. En deze benaming kende ik niet… Maar daar gaat het in deze bijdrage aan ‘Het Geheugen van West’ niet om.
In het volgend deel zal ik een andere oude meester belichten. In zijn winkel in ‘De Verfdoos’ trad die andere oude meester wat minder op de voorgrond, maar zijn totale oeuvre is indrukwekkend.
Willem Verbruggen
Willem Verbruggen was een van de cursisten van de schrijfcursus in november 2011 van het Geheugen van West gegeven door Shirley Brandeis. Deze cursus is onderdeel van het project Vertelfestival dat op 29 januari 2012 plaatsvindt en dat gehouden kan worden door subsidie van het SKANfonds.