Het was aan het eind van de vijftiger jaren dat mijn grootouders verhuisden naar de rand van de Amsterdamse beschaving, de E. du Perronstraat in het toenmalige grijze, grauwe Slotermeer. Eduard du Perron werd in 1899 op West-Java geboren, kwam op 22-jarige leeftijd naar Nederland en stierf in 1940. Hij was schrijver van gedichten, novellen, romans, essays, biografieën en dagboeknotities. Zijn jeugdjaren in het voormalig Nederlands-Indië beschreef hij in zijn bekendste roman ‘Het land van herkomst’. Wie heeft er ooit van hem gehoord of iets van zijn werk gelezen? Hij moest dan ook genoegen nemen met een straatje achteraf in Slotermeer.
Het kon daarbij geen toeval zijn dat mijn grootouders in juist deze straat terechtkwamen waar, zo leek het, vrijwel alle gerepatrieerden uit onze voormalige kolonie Nederlands-Indië bij elkaar woonden. Mijn grootouders als enige echte Hollanders daartussen. Van vriendjes die ik dit vertelde, leerde ik dat mijn grootouders tussen ploppers woonden. Het woord plopper lag lekker in je mond en ik gebruikte dat woord onmiddellijk meer te onpas dan te pas. Ik heb de betekenis van dat woord vele jaren later alleen maar kunnen achterhalen in het Bargoens Woordenboek. Het staat er overigens na het woord ‘plompzakken’ dat ook lekker in je mond ligt. Maar dat is dan ook de enige overeenkomst. Van dit woord had ik echt nog nooit gehoord. Niet door het woord zelf, maar vooral door de betekenis ervan werd mijn aandacht getrokken. Toen ik die las, heb ik er onwillekeurig toch een moment bij stilgestaan. Ik wil u de betekenis niet onthouden. Het blijkt een seksuele handeling te zijn, waarbij de zaadballen binnen het vrouwelijk geslachtsorgaan worden gebracht. Ik geef toe, mijn seksuele fantasieën reiken soms ver, maar hier werd toch een uiterste lenigheid van mijn geest gevergd. Maar dit verder terzijde.
Met het woord plopper daarentegen wordt een Indonesische politieke extremist aangeduid die vocht voor Indonesische zelfstandigheid. Wat wist ik daar toen nog van? Uit de reacties van mijn vader begreep ik wel dat het woord een zodanige negatieve lading had, dat je het maar beter niet kon gebruiken, en zeker niet als er een Indo in de buurt was. Mijn vader zei mij dan ook indringend ‘zodra je dat woord in je mond neemt, krijg je van mij een hengst voor je harses’. Zo was hij, mijn vader. Streng, maar rechtvaardig. Deze Indo’s waren helemaal geen ploppers, omdat zij welbewust de zijde van ons Nederlanders hadden gekozen. Het trieste gevolg daarvan was wel dat zij werden gedwongen hun tropische paradijzen als Nandoe, Belekambang en de Grote en Kleine Goreng eilanden te verruilen voor het grijze, grauwe Slotermeer, in de schoot van Eduard du Perron.
Als ik dan als jongen van amper tien jaren de E. du Perronstraat inliep ...
Lees hier het vervolg van dit verhaal.
Virtuele Pen
In deze rubriek geven schrijfsters en schrijvers elkaar de Virtuele Pen door en schrijven ze stukjes over Amsterdam-(Nieuw)West. Zo ontstaat een ketting van verhalen die in deze rubriek terug te vinden zijn.
Fred Berkholz geeft de pen door aan Catrinus Mak.