Wanhopig probeerde ik even terug te keren naar Osdorp

7 Fans
Osdorp

Tegenwoordig woon ik in een stad gelegen op een olympische steenworp afstand van Amsterdam. Buiten de momenten dat ik aan mijn Osdorp denk, zijn er ook andere momenten die mij dwingen om actie te ondernemen. Kort geleden overkwam mij het volgende.

De Dansschool van Ben en Gré de Wit in de Uitweg  <p>Foto: van de website van Kode: <a href="http://kodeosdorp.hyves.nl/fotos">http://kodeosdorp.hyves.nl/fotos</a></p>

De Dansschool van Ben en Gré de Wit in de Uitweg

Foto: van de website van Kode: http://kodeosdorp.hyves.nl/fotos

Alle rechten voorbehouden

Hoe heette die plaat ook alweer?
Onlangs zat ik bij een collega in haar auto. De radio speelde op de achtergrond.
Plotseling kreeg ik een déjà vu. Een koude rilling ging door mij heen. Die plaat!
Mijn collega zat naast mij en kwebbelde lekker door, niets vermoedend van de herinneringen die bij mij bovenkwamen. Uit de radio klonk een Nederlandstalig product uit de jaren zeventig.

Dansschool Ben en Gré de Wit
Op dit nummer dansten wij de foxtrot bij dansschool Ben en Gré de Wit. Hollandse tekst afgewisseld door die aanstekelijke saxofoon. Grijsgedraaid en al zeker sinds die tijd niet meer gehoord. Desperaat probeerde ik het nummer in mijn cellen op te slaan. Mijn collega naast mij ging ondertussen door en door. Al snel moest ik het opgeven en werd ik opgenomen door de dagelijkse beslommeringen.

Dat is zó Top2000!
Enkele dagen er na, ik was het nummer eigenlijk al vergeten, kwam het plotseling weer boven. "Hoe heette dat nummer nou?"; dacht ik bij mezelf. Ik peinsde en peinsde. Het lukte niet meer. Op dat moment gaat er bij mij iets gebeuren. Als er iets in mijn kop zit met betrekking tot muziek, dan gaan de radartjes lopen. Helemaal als het muziek betreft dat mij een goede herinnering geeft.

Ik mailde mijn collega en vroeg haar welke zender er zij op had staan die dag. Al snel kreeg ik het antwoord en kon ik gaan googelen. Kort daarna liet ik dolgelukkig het nummer aan mijn huisgenoten horen. Mijn zoon reageerde al snel. "Dat is zó Top2000!" Ik kon mij zijn reactie voorstellen maar ik kreeg enig begrip toen ik het verhaal achter deze plaat vertelde. Mijn vrouw zei gelijk; "Goh, wat een verhaal! Dat moet je op papier zetten!" Zie hier. Het resultaat. Op papier! Maar wat zeggen deze woorden zonder geluid?

Mag ik deze dans van u?
Mijn advies, ga naar youtube en tik in: Peter Wiedemeyer - De tijd van vroeger (1975). Luister ... en ik neem je in gedachten mee naar het zaaltje van de dansschool in Osdorp. Varieé!


Hilbert Steensma was een van de cursisten van de schrijfcursus in november 2011 van het Geheugen van West gegeven door Shirley Brandeis. Deze cursus is onderdeel van het project Vertelfestival dat op 29 januari 2012 plaatsvindt en dat gehouden kan worden door subsidie van het SKANfonds.

Alle rechten voorbehouden

2122 keer bekeken

5 reacties

Voeg je reactie toe
Jan van Rooij

Nostalgie

Dat gevoel kreeg ik bij het horen van "Lovin things" van Marmelade. Opeens was ik weer in 1968 in Osdorp. Ik moest en ik zou mijn oude huis zien.Helaas, bijna afgebroken. Net als mijn oude scholen.

Ellen de Vries

geweldig

Geweldig ik hoor meteen het liedje in mijn hoofd en zie ons allen weer dansen bij Ben en Gré achter de uitweg. Heb het zelf 2 jaar gedaan toen moest ik avonddiensten draaien en kon ik geen vrij meer krijgen om te dansen.

Hans Staphorsius

Hans Staphorsius

Leuk verhaal Hilbert, ik kan mij dit soort gevoelens heel goed voorstellen. Met dat verschil dat ik nog steeds in hetzelfde gebied woon en dus snel naar de plek des onheils of het prille geluk kan terug keren. Hoewel het soms goed zoeken is waar het ook al weer precies was. Want de buurt is behoorlijk op de schop geweest. Groet van je medecursist, Hans

Vliegende kleiduif

leuke tijd, leuke jongen

Hé kerel,
als je behoefde hebt om in Osdorp rond te lopen bel me dan even en we gaan er kijken. Als wwer wil leren dansen, bel dan Ben eb Gre, want iemand anders ken ik niet die jou kan leren dansen. Een Jager.

Willem

De tijd van vroeger (Hilbert)

Leuke herinnering. Je was er vroeg bij, met dat dansen... Mijn oudste zussen gingen op zondagavond altijd naar een vriendin (léés: stiekum op dansles bij Albert van Lingen in de Sarphatistraat). Dat was nog heel ver voor de tijd van dansles in de Dirk Sonoystraat. Zelf was ik uiteindelijk ruim 50 voor ik bezweek voor de aandrang van mijn vrouw om dansles te nemen.
Voor het gemak van andere lezers, dit is de link naar het door Hilbert bedoelde muziekje:

http://www.youtube.com/watch?v=V4ZlpJCLRXw