Het begint in de Staatsliedenbuurt, waar de grote schrijver Gerard Kornelis van het Reve op 14 december 1923 in de van Hallstraat nummer 25 hoek Joan Melchior Kemperstraat werd geboren, een dikke tweehonderd meter van mijn huis in de Van Beuningenstraat.
Hoe vaak zal de kleine Gerard in zijn bedje wakker zijn gemaakt door het piepen en gieren van tramlijn 10 die, op enkele meters van huize Van het Reve, vanuit de Joan Melchior Kemperstraat gierend en piepend de Van Hallstraat indraaide vlak langs het huis van de familie Van het Reve om voor de deur van nummer 25 met piepende remmen zijn eindhalte te bereiken. Was het door dat piepen en gieren dat de familie een jaar na Gerards geboorte besloot om te verhuizen naar de rustige tramvrije Ploegstraat in
Betondorp?
Als schoffies van een jaar of twaalf-veertien liepen wij langs het geboortehuis van Gerard als we naar de kermis gingen op het braakliggende stuk land tegenover de Centrale Markthallen aan de Jan van Galenstraat. Wisten wij veel van ene Gerard Kornelis van het Reve die geboren was in dat huis op nummer 25-tweehoog, boven die vage winkel, of was het een woonhuis met de altijd gesloten papieren rolgordijnen voor het etalageraam.
Nee, wij verheugden ons op de kermis. Einde van Hallstraat rechtsaf, aan het einde van de Buyskade nog een voorpretje, het pontje dat ons over het 20 meter brede kanaal bracht naar de Jan van Galenstraat, waar de kermisklanken ons al in verrukking brachten. Ja, wat wil je als je pas 5 jaar bezetting achter de kiezen hebt.
Vijf cent kostte dat pontje, maar soms mochten we zelf aan de hefboom het pontje via een staalkabel naar de overkant trekken en dan rekende de veerbaas geen overzettarief.
Nu is het braakliggende kermisterrein een wirwar van straten geworden met, vreemd genoeg één naam, de Marcantilaan, naar de vroegere bioscoop Marcanti, die momenteel als poptempel staat te verkommeren. Ja, de bioscopen in de tijd tijdens en vlak na WO-II.
Ik zag ze allemaal van buiten en van binnen, van west naar oost en van noord naar zuid. Van de Hollandia tot de Nögerath en van de Astoria tot de Bio. Het zullen er in die tijd een stuk of 40 à 45 zijn geweest. Duitse propagandafilm met Kristina Söderbaum, Marika Rökk, Heinz Rühmann, Theo Lingen en andere nazi's, goedkope Amerikaanse cowboyfilms en detectivefilms, biografische films van klassieke componisten, sombere
Italiaanse films, opgetogen Franse films en knullige Nederlandstalige films ....