Spelen waar het niet mocht
“We hadden een tuin zo groot als een voetbalveld, een bloemenzee aan margrieten en dahlia's, ringen en een rekstok. Het leven in Drenthe was goed. Dat we naar de Sieg Vaz Diasstraat in Amsterdam verhuisden, vond ik maar niks. Tien jaar was ik, geboren in Stadskanaal, opgegroeid in Drenthe en ik sprak van huis uit Gronings. Mijn vader was van gymleraar omgeschoold en kreeg werk bij Fokker. Hij sprak al Algemeen Beschaafd Nederlands; mijn moeder en mijn opa, die meeverhuisde, hielden in Slotermeer hardnekkig vast aan het Gronings. Wij kinderen pasten ons sneller aan de nieuwe situatie aan. Binnen een maand was ik gewend om zachtjes te doen op de trap en dat de schoolkinderen altijd om mijn naam – 'Auauauauauaukie' als je het op z'n Gronings uitspreekt – lachten. Ik zag ook de goede kanten van Slotermeer. Hier was de school om de hoek; in Drenthe moest ik kilometers fietsen. En die tuin, ja die misten we wel, maar we vermaakten ons ook prima op de bouwgrond. Soepoog noemden we de bouwwachter die vaak achter mijn broertjes aan zat als ze ergens speelden waar het niet mocht. Voor de deur hadden we de ruimte op het grasveld. Diefie met verlos, touwtje springen, terwijl de grote mensen 's avonds vanaf de veranda toekeken hoe wij plezier maakten. Er was een buurjongetje dat zwaar hartpatiënt was. Als kind sprak je daar niet over, maar als hij aan de beurt was, deed je een stapje terug. Dan kon ie toch meekomen.”
Twaalf kinderen in een auto
“Drenthe, Groningen, Friesland, Zeeland, Nederlands-Indië, Amsterdam... We woonden hier met allerlei soorten mensen en dat ging prima. Je had allemaal één ding gemeen: armoede. Iedereen was zo verschrikkelijk arm. Je deed dan ook heel lang met je kleren in die tijd. Een blauw rokje, een gele blouse en een rode sweater. Je kon me erin uittekenen. Eén keer per jaar gingen we met mijn moeder de stad in naar C&A voor nieuwe kleren en naar de HEMA voor koffie – ook de kinderen dronken dat – en een tompouce. In Slotermeer waren in die tijd – halverwege de jaren vijftig – nog niet veel winkels. Een SPAR, een groenteboer, Simon de Wit, een apotheek... Weinig winkels dus, maar wel heel veel kinderen. Wij zaten met z’n veertigen in de klas bij meester Timmer. Volgens mij studeerde hij Frans onder schooltijd. De kinderen deden hun taken en corrigeerden zelf hun lesjes. Iedereen gedroeg zich. Na school kon je je uitleven. Ik zat op balletles bij buurthuis Ons Huis aan de Louis Couperusstraat. Zie je het voor je ... lees hier verder.
Ook pionier?
Bent u ook een pionier? Woont u ook (ongeveer) vanaf het begin in Slotermeer of heeft u er toentertijd gewoond? U kunt Shirley Brandeis bereiken op 06 26 14 02 55 of via shirley@brandeis.nl.
Met dank aan Arnold Paalvast die belangeloos en met veel liefde de pioniers in deze serie portretteert.