Een meisje uit Zuid op de Lourdesschool in Slotermeer

Antoinette is de jongste van zes kinderen. Tot haar trouwen werkte haar moeder als onderwijzeres. Toen Antoinette vier was werd er op een middag aangebeld, ze weet nog dat het Goede Vrijdag was. Omdat haar moeder buiten de was ophing deed zij de deur open. Op de stoep stond een meneer die naar haar moeder vroeg. Dit was meester Bos, hoofd van de Lourdesschool in Slotermeer. Hij had gevraagd of haar moeder weer les kwam geven. De nood was hoog, er was een groot tekort aan onderwijzers.Antoinette’s moeder besloot het te doen en begon meteen na de paasvakantie. Ze werkte full time. Dat was in de jaren zestig bijzonder en natuurlijk ingrijpend in een gezin met zes kinderen. Haar moeder had niet veel tijd te bedenken hoe ze het met de kinderen moest regelen. Antoinette zat toen op een katholieke meisjesschool in de Banstraat. Het ging goed, haar vader werkte als makelaar aan huis en haar oudere zussen brachten haar naar school en haalden haar op.

Toen ze negen was werd de school in de Banstraat opgeheven omdat er te weinig leerlingen waren. Haar klasgenoten werden verdeeld over andere scholen in Oud-Zuid, maar daar had Antoinette’s moeder blijkbaar weinig vertrouwen in. Er werd besloten dat zij naar de Lourdesschool zou gaan, samen met haar moeder.
Antoinette reisde eerst met haar moeder naar school en later alleen met lijn drie en lijn dertien. Tussen de middag bleef ze als enig kind alleen op school. De andere kinderen woonden vlakbij en gingen naar huis om te eten. De overblijf duurde van twaalf tot twee, een lange tijd. Gelukkig was er een schoolbieb waar ze alle boeken heeft stukgelezen.
Antoinette vond helemaal niet leuk dat ze bij haar moeder op school zat. Ze had altijd zoveel vrijheid gehad en nu kende haar moeder haar hele leven.