Spelen in West

Een heer vond dat we overlast bezorgden, terwijl wij juist probeerden geen geluid te maken

7 Fans
Geuzenveld

Door een vakantie in Centerparcs werd ik me het ineens bewust. Ik zag in de souvenirshop op het terrein een klos hangen met daaraan touw, dat je per meter kon kopen.” Wauw”, dacht ik, "zou dat nou echt verkocht worden in deze tijd van overvloed, waarin veel kinderen twee of drie springtouwen bezitten met aan de uiteinden van die mooi versierde handvatten?"

Edith Zonneschijn en haar broertje Foto: collectie Edith Zonneschijn

Edith Zonneschijn en haar broertje Foto: collectie Edith Zonneschijn

Alle rechten voorbehouden

Ik vertelde mijn kinderen dat er vroeger meer dingen per meter werden verkocht, zoals plastic pijpen. Deze gebruikten we voor pijltjes-schieten. Een halve meter pijp werd verkocht voor vijftig cent bij de “kachelwinkel”, zoals we de zaak noemden op een paar minuten lopen van mijn huis. Urenlang rolden we pijltjes van papier uit tijdschriften op de rand van de zandbak. Het was een hele kunst een scherpe pijl te maken. We deden hartstochtelijk ons best de pijlen zo goed mogelijk te vormen. De beloning was groot. De allergrootste kick gaf het mijn broertje, vriendjes en mij een pijl in een hor te schieten die horizontaal bleef steken. Als dat lukte gilden we van opwinding.

Ook de andere speelactiviteiten waren eenvoudig van aard: tegenover mijn huis in de Ruys de Beerenbrouckstraat zetelde toen het CBR, het bureau dat rijexamens afneemt. Wij vonden het leuk een rondje te maken door de draaideur van de ingang. Als niemand ons daar dan voor berispte zagen we dat als een overwinning. In al die jaren dat we dit deden zijn we slechts een keer aangesproken door een geïrriteerde heer, die vond dat we overlast bezorgden, terwijl wij juist probeerden geen geluid te maken.

Nog zo’n ‘goedkoop’ tijdverdrijf was “kaatsenballen”. Je kocht de ballen voor, geloof ik, een gulden vijftig en vervolgens speelde je daar maanden mee. We gooiden ze tegen een muur. Er waren veel variaties mogelijk. Er hoorden ook liedjes bij het kaatsenballen.

Wanneer mijn zoon en zijn vriendjes nu komen melden dat ze zich vervelen, kom ik wel eens met de suggestie: waarom pak je geen bal? Hierop komt dan als reactie een heel diepe zucht, alsof een bal een minderwaardig stuk speelgoed is.

Toch is het niet zo dat er eind jaren zestig geen trends waren of leuke gadgets werden gespaard. Zo herinner ik me sommige spaaracties van Shell: rubberen Disneypoppetjes en mooie, grote schelpen. Ook de popplaatjes van The Jackson Five en The Osmond Brothers waren toen hot. De plaatjes zaten verpakt bij een kauwgumpje. Ja, je kocht toen een of twee kauwgumpjes, vooral voor die popplaatjes, en geen heel pak, zoals nu heel normaal is, doordat kinderen wat meer zakgeld te besteden hebben. Een trend waren ook de ”klikklakballetjes”, keiharde balletjes, verbonden door een touwtje en een ringetje, die je tegen elkaar aan moest klikken.

Doorlopend word ik eraan herinnerd: wat speelden wij toen tevreden zonder I-pad, Facebook, Nintendo DS en Wii.

Gepubliceerd: 27 mei 2013
Alle rechten voorbehouden

676 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Sylvia Kersten

Kaatsenballen en touwtje springen

Leuk hoor die herinneringen, de bazooka kauwgum kan ik mij nog herinneren ik woonde in de Bilderdijkstraat 80 III hoog, boven Labeto, ik speelde met mijn buurjongen Ernstje op het kwakuspleintje, samen met chaqeline Kwinkelberg en Marjon Wijnberg. Wij deden dan Rolschaatswedstrijdje, van die ijzerendingen met vier wielen, en je kon ze verstellen, als je voet gegroeid was, we deden dan altijd voor een prijs, je had toen van die trollepoppetjes die je op je potlood kon doen, dit moet zo rond 1966 67 geweest zijn.
Ik kom nog wel eens daar en zie dat het restaurant wat daar vroeger zat,volgens mij van Dirk van den Broek, ik weet het niet meer, maar dat is nu zo'n lux juppe restaurant, op het kwakuspleintje staan de launchbanken en daar achter nog een klein pleintje met bankjes wat mij doet herinneren aan onze schaatswedstrijdjes, hinkelen, elastieken en touwtje springen, elastiek haalde je uit moeders naaidoos en krijtjes kon je bij deWit speelgoed winkel halen in de Bilderdijkstraat naast de melkboer, waar vroeger de gas en lichtmuntjes werden gehaald. Wat leuk deze site.

Nel Bakker-ter Woort

Kaatsenballen en touwtje springen

Na het lezen van dit stukje schieten me ineens de liedjes te binnen die we zongen bij het kaatsenballen en touwtje springen. "Karel I brak z'n been" enzovoort. Met een lang springtouw sprongen alle meisjes achter elkaar, opvolgen noemden we dat. Als je alleen sprong zong je "rozen bloeien op de heide" en dan koos je een ander, die dan sprong en zong en de volgende weer koos. Ook deden we bordje tik, met de bal proberen het straatnaambord te raken. Helaas vond de bewoner van 1-hoog dat niet leuk, die stuurde ons weg. Ook spelen met de diabolo was favoriet, of verstoppertje in de portieken en achter de enkele auto;s die in de parkeervakken stonden.
De kauwgom plaatjes heb ik nog, de bazooka moest een paar keer uit mijn haar worden geknipt, daar kon je enorme bellen van blazen. Met z'n allen knikkeren, tot je door je grote buurjongen blut werd gespeeld, of hinkelen met de hele buurt. Elastiekentwist met de buurmeiden. Van die ellendige klikklakballetjes kreeg je hele zere polsen, daar sloegen ze regelmatig tegenaan. De koning te rijk was je met een hoepel. Nu doen we het nog wel eens op de sportschool, voor een slanke taille.
Je ziet inderdaad zelden nog een kind touwtje springen of kaatsenballen. Jammer, het was zo leuk!