”Het waren voor mij bijzondere en onvergetelijke jaren”
In ons lokaal huisvestten wij woestijnratten en een zwart witte kat die gezellig tussen onze tafeltjes liep. In de vakanties nam meester Andries de kat mee naar huis. Op dierendag namen veel kinderen lekker eten voor hem mee. Op een dag had ik echt met de meester te doen. De woestijnratten waren weg; het gaas was van de glazen bak afgehaald; hij probeerde nog te achterhalen wie van de leerlingen hiervoor verantwoordelijk was. Dit had geen resultaat.
Er zaten volgens mij in de vierde en vijfde veertig kinderen in de klas. Toch kwamen alle kinderen redelijk tot hun recht bij de meester. Hij had een groot hart en liet een ieder in zijn waarde. Ik verheugde mij altijd op het vak geschiedenis. Meester Andries kon geweldig vertellen en kende allerlei anekdotes. Ook bij aardrijkskunde kwam de stof op deze wijze tot leven. Hij hield (en houdt) zelf erg van reizen, dat helpt natuurlijk.
Op de verjaardag van de meester mochten kinderen die daar zin in hadden een lied zingen of een dansje doen. Ik deed dat steevast met twee vriendinnen. Ik herinner mij hoe we een liedje van The Osmond Brothers playbackten. Wij hadden daar zelf danspasjes bij bedacht.
Nadat hij tijdens een wintersportvakantie zijn been had gebroken mochten de leerlingen thuis bij hem op bezoek komen. Hij woonde toen in Amsterdam-Zuidoost wat door sommige ouders werd gezien als gevaarlijk gebied. De invalmeester die voor hem inviel deed echt vreselijk z’n best en was best symphatiek, maar moest dagelijks vragen beantwoorden over wanneer toch onze “eigen” meester weer terug zou komen…
Mijn vreugde bereikte altijd het toppunt wanneer meester Andries naar de gangkast liep om zijn gitaar te pakken. Wat onze klas zong was natuurlijk veel swingender dan de muziek van andere klassen. Het waren voor mij bijzondere en onvergetelijke jaren. Ik denk er met weemoed aan terug.