Meester Andries Willemse

Herinneringen aan de Pieter Jelles Troelstraschool

6 Fans
Geuzenveld

In de tweede, vierde en vijfde klas van de Pieter Jelles Troelstraschool, een lagere school in de Amsterdamse wijk Geuzenveld, was ik leerlinge van meester Andries Willemse. De Troelstraschool was zo’n H-vormig gebouw, niets bijzonders, maar binnen in de school was het knus en gezellig. Het waren de nadagen van de jaren zestig; mensen kleedden zich een stuk kleurrijker dan tegenwoordig, een beetje hippie-achtig met veel sieraden en haarversiering. Zo kwam meester Andries eens gekleed in een mintgroene corduroy outfit, die hem goed stond.

Pieter Jelles Troelstraschool, Dr. H. Colijnstraat 2, gezien vanaf De Savornin Lohmanstraat, 2001 Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Pieter Jelles Troelstraschool, Dr. H. Colijnstraat 2, gezien vanaf De Savornin Lohmanstraat, 2001 Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

”Het waren voor mij bijzondere en onvergetelijke jaren”
In ons lokaal huisvestten wij woestijnratten en een zwart witte kat die gezellig tussen onze tafeltjes liep. In de vakanties nam meester Andries de kat mee naar huis. Op dierendag namen veel kinderen lekker eten voor hem mee. Op een dag had ik echt met de meester te doen. De woestijnratten waren weg; het gaas was van de glazen bak afgehaald; hij probeerde nog te achterhalen wie van de leerlingen hiervoor verantwoordelijk was. Dit had geen resultaat.

Er zaten volgens mij in de vierde en vijfde veertig kinderen in de klas. Toch kwamen alle kinderen redelijk tot hun recht bij de meester. Hij had een groot hart en liet een ieder in zijn waarde. Ik verheugde mij altijd op het vak geschiedenis. Meester Andries kon geweldig vertellen en kende allerlei anekdotes. Ook bij aardrijkskunde kwam de stof op deze wijze tot leven. Hij hield (en houdt) zelf erg van reizen, dat helpt natuurlijk.

Op de verjaardag van de meester mochten kinderen die daar zin in hadden een lied zingen of een dansje doen. Ik deed dat steevast met twee vriendinnen. Ik herinner mij hoe we een liedje van The Osmond Brothers playbackten. Wij hadden daar zelf danspasjes bij bedacht.

Nadat hij tijdens een wintersportvakantie zijn been had gebroken mochten de leerlingen thuis bij hem op bezoek komen. Hij woonde toen in Amsterdam-Zuidoost wat door sommige ouders werd gezien als gevaarlijk gebied. De invalmeester die voor hem inviel deed echt vreselijk z’n best en was best symphatiek, maar moest dagelijks vragen beantwoorden over wanneer toch onze “eigen” meester weer terug zou komen…

Mijn vreugde bereikte altijd het toppunt wanneer meester Andries naar de gangkast liep om zijn gitaar te pakken. Wat onze klas zong was natuurlijk veel swingender dan de muziek van andere klassen. Het waren voor mij bijzondere en onvergetelijke jaren. Ik denk er met weemoed aan terug.

Alle rechten voorbehouden

279 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Theo martherus

Meester andries

Hoi Edith leuk om dat te lezen omdat meester andries ook mijn leraar is geweest.Hoe is het trouwens met jou dat is lang geleden.Ik hoor graag wat van je.Theo M.

John van Bodegom

Meester andries

Nou het klinkt alsof je een beetje verliefd was op je meester :)

Maar leuk om je verhaaltjes te lezen uit een tijd die nooit meer terugkomt. Leuk ook om een beeld uit jouw jeugd mee te krijgen. 

Wat je uitnodiging betreft om b.v. iets over de Poort te schrijven laat ik even voorbij gaan. Ik heb mijn buik een beetje vol van de Poort en alle gedoe eromheen. Ik ben momenteel materiaal aan het verzamelen uit mijn eigen ervaringen en fantasieën voor een wat groter verhaal; misschien ooit een boek? Ik weet nog niet. Maar heel goed en leuk dat je ook aan het schrijven bent