De helft van het personeel van het reclamebureau ging er echter wel heen. Waarom gingen wij nooit? Ze keken ons verwijtend aan, we hoorden toch ook bij het team? Maar wij reden elke dag tussen de middag naar de Leidsegracht, waar een koffitentje was met uitstekende espresso.
Toch, op een dag besloot ik eens naar dat café in de buurt te gaan. Er was teveel glas, te veel licht en te weinig gezelligheid. Ik schoof aan aan de wat bitse bar en bestelde een uitsmijter zonder snot, met dan daarbij een pils. "Tegelijk uitserveren, niet eerder, denk erom, want ik heb nog een nuchtere maag en dan is pils niet fijn."
Er waren nog geen eieren, maar die zouden zo met de baas komen. Ik wachtte zonder consumptie. Mijn schuld niet.
De baas kwam binnen met de eieren. Even later stond hij voor me: "Wat wil u drinke?" "Niets nog, ik wacht tot er een uitsmijter voor me staat." "Wat denk u wel: dat u hier so maar ken sitte sonder iets te drinke? Meneer, ik mot hier me geld verdiene." En ik zei: "dan moet je maar zorgen dat je op tijd je eieren hebt."
En ik verliet voor altijd het café.
Karel N.L. Grazell
Amsterdams Stadsdeeldichter Zuideramstel