Parkrand, Scala, Speelkwartier, Hartenlust, Zilverreiger, Jatopa, Masira… Het wordt in Nieuw West een dolle boel met al die namen van nieuwe gebouwen. Ik ben erg voor de vooruitgang, maar elke steen die er gesloopt wordt, doet toch — al is het gebouw zo door en door oud en lelijk geworden — een beetje pijn.
Buskenblaser 2 
14 september 2005, foto Shirley Brandeis
Gefascineerd sta ik stil als de graafmachine zijn tanden in een muur zet en daarna de laatste tekenen van de laatste bewoners (het fleurige bloemetjesbehang zit er nog op) opvreet. Geërgerd ga ik langs bouwputten waar de dreunende heipalen de omwonenden tot waanzin moeten drijven. Geweldig vind ik de in eerste instantie langzame en al ras snelle opbouw van het nieuwe gebouw. Eens een tekening op de tekentafel van een enthousiaste architect. Nu bijna een echt gebouw waar spoedig de eerste bewoners — als ware het de pioniers uit de jaren vijftig — in zullen trekken. Een nieuw bloemetjesbehang (retro is in!) zal op de muren worden geplakt.
Als klein meisje maakte ik wel eens een stripboekje. Dan tekende ik een poppetje dat op elk volgend blaadje een iets andere pose had. Als je al die velletjes dan achter elkaar legde, een nietje erdoor heen deed en tussen je vingers snel langs liet gaan, had je een filmpje. Ik doe dat weer. Nu met de foto’s die ik van al die nieuwbouwprojecten maak.
Ripperdahof 1 Ripperdahof 2 
Ripperdahof, oktober 2005, foto Shirley Brandeis
Ripperdahof, april 2006, foto Shirley Brandeis
Elke zoveel weken sta ik op circa vijfentwintig plekken in de tuinsteden de voortgang van de bouw te fotograferen. Zo heb ik mijn eigen lol aan alle veranderingen die ik soms moeizaam vind bij te houden. Verdwaald in eigen buurt; zo voelt het soms.
Gepubliceerd: 1 juni 2006
(In de rubriek COLUMNS staan de columns van Shirley Brandeis allemaal bij elkaar.)