Wij willen onze speeltuin terug!

7 Fans
Geuzenveld

Als lokaal journalist draag je niks bij aan het tegengaan van wereldleed, het verdwijnen van het regenwoud of aan het stop zetten van een oorlog. Wat je wel kunt doen is lokaal leed aankaarten en hopen dat dat bijdraagt aan een oplossing. Als Westerpost-journalist kwam ik dan ook graag op voor de kinderen rond de Gilles Steltmanstraat. Het stadsdeel heeft inmiddels beloofd iets eraan te doen. - Shirley Brandeis -

Verdwenen speeltuin Boze, bedroefde buurtkinderen bij de verdwenen speeltuin<br />Foto: Shirley Brandeis, juli 2007

Verdwenen speeltuin Boze, bedroefde buurtkinderen bij de verdwenen speeltuin
Foto: Shirley Brandeis, juli 2007 Door: Shirley Brandeis

Alle rechten voorbehouden

'Opeens was ie weg. Zomaar. Zonder aankondiging. De wipwap, weg. De glijbaan, weg. De zandbak, weg. Het klimrek, weg.' Waar moeten de kinderen uit de omgeving van de Gilles Steltmanstraat nu spelen? De 4-jarige Amy en Chantal schakelden pers en politici in. 'We vinden het zielig van onze speeltuin.'

Ze vinden het niet leuk. Dat is duidelijk. De gezichtjes van de kleuters staan op onweer, totdat Amy's moeder Yvonne met de koekjes - Dat zijn opa Jopie-koekjes! - langsgaat. Maar al snel zijn ze weer terug in hun verdriet. 'We gaan vanavond naar de meneren van het stadsdeel, he,' stelt Amy's vader Ton de buurmeisjes gerust. Die moeten de dames maar eens uitleggen waarom de speeltuin pal achter hun huis zomaar is verdwenen. Hun speeltuin. De plek waar de ouders elkaar ontmoeten, kortom een plek die bijdraagt aan de door het stadsdeel en een ieder zo gewenste sociale cohesie.

Kale vlakte
En het was zo'n mooie speeltuin. Je hoefde niet eens de voordeur door. Zo via het tuinpad was je er al. Ze speelden er vaak. Er stond ook een bankje voor de ouders en er was een prullenbak. Nu is het een kale vlakte en wordt er een trapveldje voor de lastige/oudere- jeugd gemaakt om hen rustiger en op een plek te houden. De dames zijn nog niet bekomen van de schrik. Amy: 'We gingen gewoon ernaartoe en toen waren de zandbak en het klimrek weg. En de volgende dag de rest!' Chantal knikt: 'Weg. Helemaal weg.' Er lagen alleen nog wat bergen aarde en een heleboel zakken. Ton: 'Ze kwamen de keuken binnenstormen en riepen dat ik mee moest komen. Ik wist niet wat ik zag.' Het duo-raadslid was niet eens op de hoogte van deze veranderingen. Hij is er zelf verbaasd over. 'Anders had ik wel actie ondernomen.' Dezelfde middag lag er een brief van het stadsdeel op de mat. Er was geklaagd door bewoners over lastige jongeren en nu werd er een trapveldje gebouwd. De bewoners waren ingelicht, meldde de brief. Ton maakte een rondje door de wijk. Geen enkele buurman of buurvrouw die hij aansprak wist ervan. Chantals moeder Angelique: 'Ik wist helemaal van niets!' Een trapveldje dus. Amy kijkt beteuterd. 'Ik wil niet voetballen.' Ze mailde de griffie van het stadsdeel dat ze het er niet mee eens is. En met haar al haar vriendjes en vriendinnetjes.

Wens
Vorige week donderdagavond werd door het stadsdeel, die in een vervolgbrief schreef dat het haar spijt dat niet alle bewoners zijn ingelicht en dat er samen met de buurt naar een oplossing zal worden gezocht, snel een bewonersavond gehouden. 'Het stadsdeel wilde een wens uit de buurt van een deel van de bewoners en gesteund door vele handtekeningen snel inwilligen,' aldus het stadsdeel dat zich overvallen voelde door de reacties nu en graag hernieuwd overleg wil over de speelplek.

Zielig
Ook de bewoners die de speelplek terugwillen hebben hun handtekening gezet onder de petitie waarmee Chantals vader Peter langs de deuren ging. Naast deze lijst, deden Amy en Chantal donderdagavond hun zegje. 'We vinden het zielig van onze speeltuin.' Samen moeten ze er wel uit komen, denkt het stadsdeel, en ook de bewoners. 'Er was sprake van een constructieve sfeer,' aldus de stadsdeelmedewerkers, die beloofden met een voorstel te komen waarover uitgebreid met de buurt zal worden gesproken. Ton: 'Wie weet krijgen we wel een speeltuin terug. Een nog grotere dan we al hadden!'

Gepubliceerd: 9 juli 2007

Alle collumns van Shirley staan hier bij elkaar.

Alle rechten voorbehouden

1026 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Bezoeker

speeltuin

Typisch weer een geval van de arrogantie van de macht... je zou ze toch... constructieve sfeer... my ass... wedden dat er niets voor de kleintjes terugkomt...zet die opgeschoten jongeren eens in het stadsdeelraadkantoor... kunnen ze daar een paar flinke trappen uitdelen.... grrrrrrrrrrrrrrr

Bezoeker

Speeltuin

Dat doet zeer, zeg. Ik heb sinds 1957 (geloof ik) in de Gillis Steltman straat gewoont, en ben in 1976 naar New York gegaan.
Dit plaatsje, waar de verdwenen zandbak/speeltuin stond, was toen gewoon een grasveldje. Herinner mij dat er later een zankbak werd geplaatst, en was klimrekken. Mijn moeder woont er nog steeds en toen ik in 2004 eindelijk weer eens in Nederland was heb ik ook nog heerlijk met mijn nichtjes daar gespeelt.
Jammer dat ik helaas mijn oude buurt op deze manier tegen kom op deze site. Ik hoop voor alle kinderen dat die speelplaats weer snel terug komt. Laat eens weten via het geheugenvanwest hoe dit nu afloopt. Veel success