Een paleisje in de slechtste buurt van Nederland (2)

Interview met Ton Poot, Ernest Staesstraat

Verteller: Ton Poot
7 Fans
Amsterdam Nieuw West

Ton ging niet uit huis, maar bleef bij zijn ouders wonen. Hij zag de buurt veranderen. ‘Het duurde een tijd voordat de wijk echt ‘bos en lommer’ was’, zegt hij. ‘Voordat er gebouwd werd, was het tuinderijengebied en toen wij er kwamen wonen was de meeste grond om ons heen zandvlakte.’

Ernest Staesstraat (3e blok) gezien vanaf de Leeuwendalersweg, hoek Erasmusgracht, 1952 Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Ernest Staesstraat (3e blok) gezien vanaf de Leeuwendalersweg, hoek Erasmusgracht, 1952 Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Ook waar de A10 in 1975 werd geopend lag veel zand. Ton vertelt: ‘Daar ging ik altijd wandelen met de hond, dat was mijn vaste rondje. Toen ik daar niet meer mocht komen was dat wel een inbreuk op mijn privacy.’ De bomen en ander groen werden langzaam groot. ‘In de jaren tachtig was het ideaal hier’, vindt Ton. ‘Het was echt een buitengebied en er werd in de buurt veel gewandeld. Nu is het steeds meer steenpuist en betondorp.’

Buurt in verandering
Een andere verandering was het verdwijnen van de winkels. Toen Ton jong was, hoefde je de buurt niet uit voor de boodschappen: ‘Er zaten winkeltjes op alle straathoeken. Je had hier in de straat de bakker en de Coöperatie, verderop zat de slager. En de rest kwam ook in de straat. De melkboer reed rond, ’s avonds kwam de VAMI-ijskar langs en de voddenman kwam met de bakfiets om oude kleding op te kopen.’ Op de Bos en Lommerweg was een vestiging van V&D. ‘De V&D zat op de hoek van het Borstblok, waar je ook veel andere winkels had. Het was een drukbezochte straat. Doordat de bevolkingssamenstelling van de buurt veranderde, waren er op een gegeven moment niet genoeg klanten meer’, vertelt Ton.

“Je bent met je eend getrouwd”
Voor Ton was er nooit een reden om te verhuizen, want hij werkte zijn hele loopbaan in Amsterdam. In 1965 begon hij in het researchlaboratorium van de Amsterdamse kininefabriek en van 1975 tot zijn pensioen in 2011 werkte hij voor Publieke Werken Amsterdam. Hij heeft een zeilboot in de Erasmusgracht liggen en een eend bestelbus voor de deur staan. Ton en zijn eend zijn onafscheidelijk. ‘Mijn collega’s zeiden weleens: “Je bent met je eend getrouwd”,’ vertelt hij. ‘Met de eend kan ik lezen en schrijven. De bestelbus-eend die ik nu heb is 37 jaar oud. Sinds 1968 heb ik een eend gehad. Als er iets stuk was dan kon ik het zelf repareren. Dat spaarde veel geld uit.’

Ton en zijn eend in de Ernest Staesstraat (met op de achtergrond het Ernest Staesplein), 1985 Bron: foto Ton Poot

Ton en zijn eend in de Ernest Staesstraat (met op de achtergrond het Ernest Staesplein), 1985 Bron: foto Ton Poot

Alle rechten voorbehouden

In 2000 ontmoette Ton zijn vrouw Mona Hartanto in Indonesië. Zij is inmiddels naar Nederland gekomen en bij hem ingetrokken. Ton: ‘Mijn vrouw zei: “Als je zo goed voor je oude auto bent, dan ben je ook goed voor mij.”’ Ton en Mona hopen nog lang in hun lichte hoekwoning in de Ernest Staesstraat te wonen. Ton is gehecht aan de buurt, ondanks de minder prettige kanten die deze jarenlang had. ‘Als ik dan echt moet verhuizen, dan is mijn droombeeld en eengezinswoning met een garage’, besluit hij. ‘Ik zou graag een garage hebben voor de eend.’

Lees ook deel 1

Alle rechten voorbehouden

564 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
R.P.C de Bruin

Ernest Staesstraat

Hallo ik denk dat jullie dan ook de familie Kraak hebben gekend , zij woonden op nr 35 hs

M.Feddema

Een paleisje in de "slechtste" buurt van Nedeland?

Hallo Ton, ik ben geboren in de E.Staesstraat 29, aan de overkant waar jij woont volgens mij. Woonde jullie gezin op de hoek in het benedenhuis en heb jij een broer gehad die op de grote vaart zat? Wat gaaf dat je daar nog steeds woont, zou best de oude woning nog eens willen zien aan binnenkant, maar zag op internet dat het wordt verhuurd voor studenten. Wij woonden op 1 hoog en de benedenwoningen waren ruimer, we kwamen wel bij fam.Zitman en de Kofel over de vloer , vandaar dat ik dat weet. Ina vd Oordt is ook een soort vriendinnetje geweest, die woonden vlg.mij bij jullie op de trap. Ik weet ook nog heel veel over de tijd van onze jeugd. Groetjes, Marjo Feddema