Alles kreeg weer z'n plekje
In het begin was het even wennen aan de trapportaal woningen want we waren een galerijwoning gewend met vrij uitzicht aan de voorkant en een fietsenbox aan de overkant. Nu kregen we naast een grotere woning met uitzicht op een hoge flat ook een box beneden op de b.g.g. en een zolder op de 5e verdieping. Na de verhuizing ging de eerste week rustig voorbij. Alles kreeg z’n plekje. Wij jongens gingen gewoon naar school, vader ging naar zijn werk en moeder zorgde voor het gezin. Buren kwamen kennismaken, etc.
Op straat klonk vrolijke accordeonmuziek
De eerste de beste maandagmorgen om een uur of half negen - ik was vrij van school - werden we verrast door vrolijke accordeonmuziek. Het klonk vrij luid en we hoorden dat het van buiten kwam. Mijn moeder en ik keken vanaf het balkonnetje aan de voorkant naar beneden en daar stond een oudere man met een petje op, op zijn accordeon te spelen. Terwijl hij speelde werden er door diverse buren muntstukken, al dan niet verpakt in papiertjes, naar beneden gegooid. Op het moment dat iemand iets naar beneden gooide, liet de accordeonist snel zijn vinger over het toetsenbord glijden van boven naar beneden en een ‘roeeetttsssjjjjj’ was het gevolg. Vervolgens raapte de accordeonist de papiertjes op, bedankte de gulle gevers en speelde weer verder.
Zo af en toe verzamelden zich kinderen uit de buurt rond de accordeonist. Het was per slot van rekening indrukwekkend zo’n muziekinstrument in levenden lijve mee te maken. Soms mocht één van de kinderen een liedje spelen op het toetsenbord. De accordeonist pakte dan het handje van het betreffende kind en stuurde dan zijn vingertje over het toetsenbord. Een eenvoudig liedje was dan hoorbaar. Andere kinderen en op de balkon staande ouders applaudisseerden hierna hartelijk. Na enkele minuten vervolgde de accordeonist al lachend en spelend zijn weg richting het Osdorpplein na eerst nog bij een aantal andere trappenhuizen gespeeld te hebben.
Na een paar maanden kwam de accordeonist opeens niet meer. Een stukje gezelligheid was toen ineens verdwenen.
Ik ben op zoek gegaan in de archieven en vond een foto van de accordeonist in het Anefo archief.