Ruud van Koert
Het is 2 januari en ik kijk in gepeins verzonken en nog wat bijkomend van Oud en Nieuw door het keukenraam naar het verkeer op de Haarlemmerweg. Wat gaat het nieuwe jaar ons brengen?
Ik denk aan de komende verkiezingen, aan wat Donald Trump gaat doen als hij echt de machtigste man op aarde is, maar ook heel simpele zaken als wanneer we de kerstboom zullen aftuigen.
Plotseling rent mijn buurman Gersten met een vriend langs onze voortuin naar de slootkant, driftig wijzend en iets fotograferend wat ik niet kan ontdekken. Ik wil er het mijne van weten en trek een vragend gezicht achter het raam. Ik hoor hem iets van 'vogel' zeggen, maar wat is nog niet duidelijk. Met snel een paar slippers aan loop ik naar buiten. Opgewonden laat hij de zojuist gemaakte foto's op zijn camera zien. 'Kijk', zegt hij, 'we zagen een ijsvogel; hiervoor langs de sloot. Die heb ik nog nooit gezien hier'.
'Nee', antwoord ik, 'de laatste (en enige) ijsvogel die ik heb gezien was afgelopen oktober in Griekenland.'
Wat een begin van het nieuwe jaar!
