IJs en snoep
Zie wat er gebeurd! Ineens dacht ik aan het ijs van Jamin! Dat ik ook altijd lekker vond. Speciaal het caramel ijs. Er kwam ook een ijsman door de straat die ijscream verkocht dat in zo'n soort halve pijp zat, die hij omhoog trok en dan een wafel boven op dat ijs legde en met een soort schepje sneed hij er een plak ijs af en keerde het ijsje om en deed een wafel aan de andere kant en gaf het aan je. Het scheelde of hij goed van zin was want hij kon dat plakje ijs zo dik of dun maken zoals hij zelf wilde verkopen. Ik kreeg nog wel eens een paar centen (speciaal van mijn oom) en dan ging ik naar de Jamin winkel op de hoek van de Jan Evertsenstraat en de Vespuccistraat en dan kocht ik een punt zak "koekkruimels".
Jan Evertsenstraat 89, filiaal van chocolaterie Jamin, rechts: ingang Vespuccistraat, 23 februari 1992. Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam. http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/010122006512 
Tegenover de Cabralschool in de Marcopolostraat was een huis waar ze ook lollies verkochten. Als je binnen kwam dan was er een toonkast dat een glazen top had met daaronder allerlei drop en suikersnoepjes. De eigenaars stond daar achter en je moest eerst je geld geven voordat je de lekkernij, die je gekozen had, van ze kreeg. Het was alleen maar open voor en na schooltijd. Er was ook nog een "snoepwinkel" in de Mercatorstraat als je van de Jan Evertsenstraat door de tunnel met de kloktoren de straat in kwam. Het winkeltje was dan net aan de rechterkant. Ik dacht dat je dan een paar treeën op moest voordat je bij de snoeptafel kwam. Maar allemensen dat is bijna 80 jaar geleden. Je moet wel een goed geheugen hebben als je dat kunt onthouden .
In 1936 werd mijn broer Arie geboren en hij had erge last van astmatische bronchitis en lag in zijn kinderbedje met een apparaat dat stoom maakte om hem makkelijker te laten ademhalen. Omdat er 5 jaar verschil tussen ons was speelde ik nooit met hem want terwijl hij nu op zolder bij mijn ouders speelde speelde ik op straat.
De groenteman
Toen de kruidenierswinkel op de hoek van de Jan van Galenstraat en Orteliusstraat verdween kwam er een groenteman voor in de plaats. Ik geloof dat zijn naam Willem Jun was die het overnam. Hij had een paard en wagen waarmee hij zijn waren van de groentenhallen haalde en zijn thuisbezorgingen deed. Eigelijk was het geen paard maar een muilezel dat werkelijk een lief en kalm dier was. Soms ging ik met de groenteman mee om de groenten bij zijn klanten te bezorgen en als hij de paard en wagen niet meer nodig had die dag dan ging ik mee waar hij ze stalde. Hij had ook een auto, en dat was iets in die dagen. Het was een "T" model Ford (een zwarte natuurlijk) en een diligence die hij soms op zondag gebruikte. Dus zelfs de groentenman deed het goed.
En toen was het oorlog
Maar nu was ik 9 jaar oud en daar kan ik meer van onthouden en zo kwam de tweede wereld oorlog. Vanuit mijn slaapkamer, die op de Orteliusstraat uitkeek, zag ik een paar Nederlandse soldaten oefenen. Ze liepen sluipend langs de huizenkant en schuilden in deuropeningen en achter de bomen die nog erg jong waren. Ik wist niets van politiek af want als kind bemoei je je daar niet mee. Maar op de 10de mei 1940 begon WO2 en vielen de Duitsers Nederland binnen en ik zag gevechtsvliegtuigen ( jagertjes) kriskrassen door de lucht en op elkaar schieten en zag dat er een jager brandend naar beneden kwam. De piloot kwam per parachute naar beneden. Maar nu zag ik ook dat ze op hem schoten terwijl hij nog in de lucht hing en dat vond ik gemeen en niet eerlijk. (Maar wat is "eerlijk"in een oorlog).
De volgende dag hoorden we dat de Duitsers 4 bommen hadden laten vallen op Amsterdam noord(?) en 51 mensen gedood hadden.We hadden de explosies gehoord maar we wisten niet wat er gebeurd was. Later hoorden we dat de binnenstad en havengebied van Rotterdam vernietigd waren en dat er veel mensen gedood waren. De oorlog was nu echt begonnen.
Klik hier voor een overzicht van alle delen in deze reeks.