Hij was een onderdeel van de buurt

Auteur: Jan Rutgers
7 Fans
Westerpark, Staatsliedenbuurt

Kleurrijke figuren? Dan mag kleermaker Keuter niet ontbreken.

Haarlemmerweg 211-215. Met rechts de ingang van de Van Hallstraat. Werkzaamheden aan de weg. Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, circa september 1930

Haarlemmerweg 211-215. Met rechts de ingang van de Van Hallstraat. Werkzaamheden aan de weg. Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, circa september 1930

Alle rechten voorbehouden

Als we het hebben over kleurrijke figuren, dan mag de kleermaker Keuter van de Haarlemmerweg niet ontbreken. Keuter had zijn werkplaats op de Haarlemmerweg in het laatste blok voor de van Halstraat. Weer of geen weer, hij was elke dag in zijn werkplaats te vinden. Daar werkte hij nog veelal met de hand aan kostuums en buitenmodel uniformen voor de Amsterdamse politie.
Onder het werk had hij tijd genoeg om de meest idiote dingen te bedenken en die voerde hij vaak nog uit ook. Keuter had een soms wat bizar gevoel voor humor en niet iedereen begreep dat altijd even goed. Hij maakte “slachtoffers” zonder aanzien des persoon. Zijn humor zorgde vaak voor hilarische toestanden en hij had de grootste lol als weer eens een streek of grap uitpakte zoals hij had bedoeld.

Ook zijn familie werd niet ontzien en menigmaal werd waar Keuter was een schaterende lach gehoord terwijl hij zelf dood ernstig zat te kijken zonder een spier te vertrekken. Wij (mijn broer en ik) woonden vlak bij zijn werkplaats en waren vaak het mikpunt van zijn grappen en grollen, maar hij vond in ons ook wel een dankbaar publiek en wij, wij genoten want het was onze opa.
Mijn broer vroeg hij eens:”Henny jongen welke maat schoen heb jij nou?” Vol trots vertelde hij hem de maat, waarop hij zei:”Ga dan even naar je grootmoeder, die heeft dan een mooi zijden petje voor je liggen”. Mijn broer ging naar zijn grootmoeder om daar dan te horen, dat opa hem weer eens te pakken had.

De zoon van de man waar wij bij in woonden (Frits) was wel gecharmeerd van opa Keuter. Toen hij “echte” verkering kreeg , moest het meisje ook worden voorgesteld aan opa. Bij het binnenkomen van de werkplaats luisterde opa naar het verhaal van Frits en sprak daarna de woorden: “Goh Frits jongen, kon jij nou niks beters krijgen?” Tussen opa en het meisje is het nooit meer goed gekomen. Wij lagen in een deuk, doch zij kon het niet waarderen. Zelfs jaren nadat opa was overleden, kon zij er nog steeds erg boos om worden.
Opa Keuter werkte dag en nacht en zag kans al zijn kinderen behoorlijk geschoold in de wereld te zetten. Van medisch specialist tot aannemer en ook de meisjes kregen een fatsoenlijke opleiding, zodat zij ook indien nodig zelfstandig konden zijn.

De laatste jaren van zijn leven waren fysiek niet gemakkelijk. Ten gevolge van zijn straffe roken (een doosje Panter sigaren per dag) waren zijn longen flink aangetast en zijn laatste jaren waren vooral gevuld met de strijd om adem. Toch als het even kon moest en zou hij naar zijn werkplaats. Daar had hij zijn “leven”, zijn kontakten en pas daar was hij echt thuis.
Vlak na weer een ziekenhuisopname, werd hij door de mannen van bureau Raampoort met de volkswagenbus, beter bekend als de “overvalwagen”, naar zijn geliefde werkplaats gebracht. Daar was hij dan een paar uur en kon hij de wereld weer aan. De eerste keer moest hij met ondersteuning van de twee agenten op die bus het stukje van de deur naar de stoeprand. Dit benutte hij door luidkeels te roepen, dat hij onschuldig was en niks had gedaan. De agenten hadden moeiten hem te ondersteunen want die lagen in katzwijm van het lachen. Oma niet, die schaamde zich zo, dat ze een week de straat niet meer op wilde.

Toen opa overleed in 1963, was het koud en guur weer, precies wat opa altijd had voorspeld. Menigmaal had hij ons gezegd: “Als ik wordt begraven, dan is het koud en regent het, dan lig ik lekker warm in mijn kissie en jullie staan mooi te kleumen. Goh wat zal ik lachen om jullie”. Precies zo was het en menigeen kon een glimlach niet onderdrukken. Bij zijn afscheid was de aula van Vreedenhof te klein en veel van de aanwezigen zullen nog lang aan hem terug denken soms met een glimlach en dan hoorden ze ook vast net als ik het lachje van opa Keuter.

Gepubliceerd: 20 september 2009

Alle rechten voorbehouden

2581 keer bekeken

6 reacties

Voeg je reactie toe
wil meijlink de vries

ijssalon Mardi

volgens mij heten die salon Mardi.zelf woonde ik op de haarlemmerweg drie huizen voorbij Kleermaker
Keuter waar ik heel wat uurtjes heb doorgebracht met verhalen van in de oorlog er heeft daar heel wat afgespeeld mijn zusters woonde alle twee in de v.d.hoopstraat een op 111 twee hoog(de pillendraaier}
de ander 92 boven de groenteman en naast mardi ik hoop dat het een beetje duidelijk is geworden

Hennie Troost

Re: IJssalon Rino

Hans Visser:
Welke geboren Staatsliedenbuurter uit 40 er en 50 er jaren, kan mij meer vertellen over IJssalon Rino van mijn Ome Rinus de Bree? Was gevestigd in de van der Hoopstraat, vlak bij hoek Groen van Prinstererstraat. Ik woonde zelf niet in de Staatsliedenbuurt, maar in mijn herinnering was het een zeer bekende en zelfs geliefde zaak. Ik verbeeld ik mij dat nu maar? Wie kan mij meer vertellen? Mag ik vernemen?

Ik kan ijssalon Rino beter als ome Rinus, Mijn tante heeft nog een aantal jaren bij hem gewerkt evenals buurvrouw Seinen die ook op de Haarlemmerweg heeft gewoond. Ome Rinus heeft een tweetal keren in de van der Hoopstraat een ijssalon gehad. Hij heeft een tijdje zonder winkel, wel in de buurt met een ijskar gelopen. Eind zestigerjaren had ome Rinus meer een snackbar.

Hans Visser

IJssalon Rino

Welke geboren Staatsliedenbuurter uit 40 er en 50 er jaren, kan mij meer vertellen over IJssalon Rino van mijn Ome Rinus de Bree? Was gevestigd in de van der Hoopstraat, vlak bij hoek Groen van Prinstererstraat. Ik woonde zelf niet in de Staatsliedenbuurt, maar in mijn herinnering was het een zeer bekende en zelfs geliefde zaak. Ik verbeeld ik mij dat nu maar? Wie kan mij meer vertellen? Mag ik vernemen?

Jan Rutgers

Re: correctie

Lies Keuter:
Hallo Jan
Hier een berichtje van je nichtje Lies(ke) Keuter.
Volgens mijn vader Loek Keuter is zijn vader overleden op 2 maart 1965. Negen dagen voor mijn geboorte.
Met vriendelijke groet van je nicht(je)
Lies(ke) Keuter

Ik zal er geen strijd om beginnen, jouw vader zal het wel weten dunkt me.
Ik groet je terug.

Lies Keuter

correctie

Hallo Jan

Hier een berichtje van je nichtje Lies(ke) Keuter.
Volgens mijn vader Loek Keuter is zijn vader overleden op 2 maart 1965. Negen dagen voor mijn geboorte.

Mijn vader heeft erg genoten van jou stukje.

Met vriendelijke groet van je nicht(je)
Lies(ke) Keuter

Jan Wiebenga

Lachen

Ja Jan, dit verhaal heb ik al een paar keer gelezen en ik moet er steeds om lachen. Zulke figuren als jou opa Keuter waren er vroeger veel meer dan nu. En dat is logisch zou johan Cruijff zeggen. Het is tegenwoordig echt op je woorden passen want voor je het weet lig je met een ketting aan de muur. Maar er is hoop? Ik zei vorige week tegen mijn kleinzoon Jelle (9) dat ik de leukste was thuis. Hij zegt, allert als hij is: 'dan ken je mij nog niet.' Dus dat beloofd wat voor de toekomst. Groeten.