Nikki Pootjes
Yt Stoker woont al sinds 1982 in de buurt van de Jan Pieter Heijestraat, waar zowel vroeger als vandaag verschillende buurtwinkels te vinden zijn.
Yt heeft met name bijzondere herinneringen aan de slijterij van Ton Kenter.
"Dit is een buurtwinkel die de hele buurt kende. De drankenwinkel op de J.P. Heijestraat met Ton als winkeleigenaar. Het was een goede drankwinkel met een uitgebreid assortiment. Ik kan me nog wel herinneren dat ik vroeger samen met een vriendin ging stoppen met roken. We spraken af dat als we per ongeluk toch een sigaret opstaken, we elkaar trakteerden op een fles wijn. Het gevolg laat zich wel raden: we kwamen vaak op zaterdag de drankenwinkel binnen om een fles wijn voor elkaar te kopen. We hadden weer zitten roken en de winkelier wist dat.'
'Ton was een man die veel wist van wijnen. Hij had wijnen in alle prijsklassen en je zag dat hij liefde voor zijn vak had. Als je zei wat voor gerecht je ging eten, wist Ton er altijd een goede wijn bij te vinden. De hele buurt kwam langs. Ton had altijd een standaardgrapje. Als je twee flessen wijn had gekocht voor bijvoorbeeld 5 euro per stuk en je kwam de week later terug om die flessen weer te kopen, zei hij altijd: dat is dan 12 euro. Natuurlijk vroeg je dan: maar vorige keer waren ze 5 euro? Zei hij altijd: maar je vond het toch zo lekker?’
De slijterij is in 2008 plotseling dichtgegaan, volgens Yt een ietwat tragisch verhaal.
‘De winkel van Ton werd steeds voller en voller met voorraden drank. De loopruimte voor de klanten werd steeds kleiner. Maar ook Ton kreeg er last van, hij kon steeds minder goed bij zijn voorraad. Als je dan bijvoorbeeld een bepaalde fles drank zocht, vroeg hij altijd wanneer je het precies nodig had. Want het kon een tijdje duren voordat hij de fles gevonden had. Op een gegeven moment werd het zo erg dat Ton zelfs voorraden in zijn auto voor de deur had liggen en er buiten moest worden afgerekend. Langzamerhand kwamen de klanten dus niet eens meer de winkel binnen.’
Van het ene op het andere moment was de winkel gesloten. De hele drankvoorraad stond er nog. In 2008 fietste Yt langs de winkel en zag iets op het raam hangen. Het bleek een rouwkaart van Ton te zijn. Voor de gesloten rolluiken lagen bloemen.
Yt: ‘zijn dood kwam toch wel aan bij veel buurtbewoners. Hij hoorde bij de buurt. Ton had tot het allerlaatste momenten veel klanten uit de buurt in zijn klantenkring. Ton bezorgde aan huis, kende veel buurtbewoners persoonlijk, was altijd in voor een praatje en een grapje en had liefde voor zijn vak. Ton had een eigen plekje in de buurt.’
Na zijn dood werd de winkel ontruimd, wat zeker een week duurde. Op dit moment staat de winkelruimte nog steeds leeg. De gesloten rolluiken, ondergespoten met graffiti en de oude schamele kozijnen waaraan te zien is dat de fundering aan het zakken is staan misschien wel symbool voor het tragische verhaal van Ton Kenter.