Vroege jeugd in Osdorp: 1962- 1969

Osdorp

Ik werd geboren in 1962 op het Blomwijkerpad. In 1969 verhuisden we naar Amersfoort, omdat mijn vader daar als leraar een baan kreeg. Ik weet nog verbazingwekkend veel over mijn vroege jeugd en hoewel mijn wereld klein was, voelde hij voor mij groot.

Het Osdorpplein in 'het begin' Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1968

Het Osdorpplein in 'het begin' Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1968

Alle rechten voorbehouden

Het Blomwijkerpad had een groene omgeving waarin wij als kinderen veel speelden. Ik had een twee jaar oudere zus en een klein broertje. Aan de kant van het Osdorpplein was de Osdorpergracht. In die tijd was die elke winter goed bevroren en leerden we daar schaatsten op onze houten schaatsen. Niet geweldig, ik stond er meer naast dan op, maar wel leuk en spannend. Er waren altijd veel mensen. 

Het grasveld aan die kant voor de flat was in de winter goed voor grote sneeuwpoppen. In die tijd werd er nog kolen gestookt en hadden de sneeuwpoppen dus nog kooltjes als ogen! 

Aan de voorkant was ook een grasveld waar grote populieren stonden. In de herfst kon je heerlijk ruizen door de dikke laag gevallen bladeren, soms had je dan opeens poep aan je schoen helaas. 

Schuin tegenover onze flat was een veel hogere flat. Maar daarvoor waren de klimrekken en de grote zandbak. In de zomer speelden daar tientallen kinderen. Moeders zaten in de zon op de bankjes eromheen. Ik herinner me daar de geur van zonnebrandcrème. De klimrekken waren die aluminium iglo's, mijn zus durfde daar helemaal in naar boven te klimmen en boven liet ze zich dan ondersteboven hangen. Die klimrekken zag je ook aan de andere zijkant van onze flat, maar dan kleiner. Je had ook van die stangen waar omheen je koppetje duikelde of hoe noemde je dat. Vlakbij de grote zandbak waren ook hoge struiken waarin je verstoppertje speelde. Ze hadden witte bloemen die heerlijk roken. Er stonden daar heel lage woninkjes, die op de Osdorpergracht uitkeken.

De winkeliers kwamen nog aan de deur. De melkboer met zo een motortje voor met rammelende melkflessen. De bakker met ook zo een soort kar. De schillenboer. De scharensliep. De kolenboer. Die bracht een groet zak kolen tot op het balkon bij de keuken waar een soort kolenbak was.

Auto's waren er nog niet veel..

In de flat had je nog een klein goederen liftje. Ik denk dat daar de melkflessen en de kolenzakken in naar boven werden gehesen, dit weet ik niet meer zeker.

Ik liep mijn mijn zus elke ochtend naar school. We haalden dan eerst Gineke op, de vriendin van mijn zus, die in een haaks op onze flat gebouwd flatje woonde. Soms kreeg zij geld mee en gingen we naar het snoepwinkeltje op de Osdorperban en kochten daar iets spannends. Daar was ook de Gruyter, waar we mooi glimmende plaatjes kregen bij de Croma (?) van Ard Schenk en Kees Verkerk. En je had daar een viswinkel met levende palingen in een grote bak, eng vond ik die. Met Kerst kochten we op de Osdorperban de kerstboom.. 

Achter de Osdorperban was mijn kleuterschool, die nu afgebroken is. Een houten gebouwtje met verschillende lokalen en een speelplein. In de pauze hadden we een glijbaan van hout, klimrekken en karretjes. We kregen melk in driehoekige pakjes. Een van de juffen heette juffrouw Valent. Mijn eerste vriendinnetje heette Sharon en woonde in een van die hoge flats. 

St. Lukasschool Ookmeerweg 237 - Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1961

St. Lukasschool Ookmeerweg 237 - Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1961

Alle rechten voorbehouden

Nog verder die wijk in stond de Lukasschool. Is die er nog? Ik kan me de eerste schooldag nog herinneren met juffrouw Posthuma. Een lieve dame op leeftijd. We mochten vragen stellen en toen ik vroeg naar het bord met letters dat in een hoek stond, wat was dat, zei ze me dat ik dat later wel zou begrijpen. Dat vond ik niet zo een bevredigend antwoord. maar het is helemaal goed gekomen, want in dat jaar leerden we lezen met die letters van dat bord. Geweldig! We lazen een paar maanden later een boekje over Doornroosje, spannend!

Later in het jaar kregen we een andere juf, juffrouw Posthuma was ziek. Ze was goed, maar streng. Volgens mij was ze Surinaams. Deze nam haar zoontje mee, die soms tot grote lol van ons, de lange aanwijsstok horizontaal op zijn schouders droeg en dan door de klas liep zodat we allemaal moesten bukken.

Wij meisjes hadden ook handwerkles, van een andere juf. De jongens gingen dan ergens anders heen om te handen arbeiden. Vreemd... Wij moesten borduren, maar dat ging mij niet zo goed af.

En we hadden muziekles van meneer Hardebol. Er ging een geheim liedje rond,

Do-re-mi-fa-sol, weg met Hardebol.....

Met mijn moeder gingen we vaak boodschappen doen op het Osdorperplein. Eerst het bruggetje over bij de Osdorpergracht en dan het plein op. Daar waren de lammetjes! Heel erg leuke beeldjes van springende lammetjes op een rij. Ze staan er nog. We hebben er vaak op gezeten. Er was toen ook een fontein en een pierenbadje, waar we even met blote voeten in mochten.

En ik herinner me een winkel waarin veel glaswerk werd verkocht en waar wij heeeel voorzichtig moesten lopen.

Als het erg warm weer was, gingen we naar het strand bij de Sloterplas. Daar vingen we stekelbaarsjes in ons emmertje. 

Fijne herinneringen. Voor mij was Osdorp toen het paradijs...

 

 

Alle rechten voorbehouden

1359 keer bekeken

Michiel Wilmink

Osdorp

Mijn complimenten voor uw prachtige, tot de verbeelding sprekende verhaal!

Zo te lezen hebt u een geweldig geheugen, want in 1969 verhuisde u al naar een andere stad, u was toen ca. 7.

Hartelijke groet,

Michiel Wilmink