Peter Kropveld
Op zo'n school voor LOM, Leer- en Opvoedingsmoeilijkheden zaten bijzondere kinderen. Een handicap hadden ze niet al zaten ze dan op een school voor Speciaal Onderwijs, maar ze hadden wel iets apart; lees- of spellingsproblemen, rekenproblemen of ze waren erg druk of nerveus. Je kunt je afvragen -en dat deed ik toen ook- waarom zitten ze niet op een gewone basisschool maar volgens de meeste onderwijzeressen en onderwijzers in die tijd ging dat niet. "Ik heb er al 32"hoorde ik vaak "en dan zo'n ADHD kind er bij, dat gaat echt niet! " ADHD was een sticker, die op erg drukke kinderen geplakt werd en ze kregen er zelfs een medicijn voor; Ritalin. Toch had ik in Reading, Engeland dat type kinderen op een gewone basisschool gezien. Wel in kleinere klassen met nog twee of drie assistenten er bij. Maar andere volwassenen in de klas, die de hele dag precies konden zien wat je deed, daar moest je in die jaren niet mee aankomen bij de leerkrachten in het basisonderwijs.
Bijzondere kinderen dus, maar op de Professor Dr. Casimirschool kreeg ik vooral te maken met bijzondere leerkrachten. Dat werd me al snel duidelijk. Maar ik was gewaarschuwd. Collega Hans, die inmiddels hoofd was van de Pieter Hooglandschool in Zuid zei "ze versluiten nogal veel hoofden daar, twee in drie jaar"
Op mijn eerste dag, direct na de Kerstvakantie 1974, stond Ger, de conciërge, mij al op te wachten. "O jij bent het nieuwe hoofd? Nou iedereen hier gaat zijn eigen gang. Daar moet je wel rekening mee houden...." Het was duidelijk, dat Ger vond, dat hij eigenlijk op mijn stoel boven had moeten zitten en niet in zijn hok bij de voordeur. Maar dat was nog maar het begin.
"Ik geef je wel even een rondleiding, dan weet je hoe het hier zit" zei Ger. Vol verwachting liep ik achter hem aan. "In deze groep staat Jozien, dat is onze vaste vervanger." Tot mijn verbazing zat Jozien met haar blote voeten in een afwasbak. Ondertussen gooide de kinderen stukjes boetseerklei naar elkaar toe. "Ja ik ben met ze aan het kleien" zei Jozien, "maar ze luisteren niet echt". "Voor mijn voeten moet ik in de soda maar dan ben ik niet zo mobiel" In de volgende groep kwam de hasjwalm mij al tegemoet. De onderwijzer, Philip, kwam mij breed glimlachend tegemoet. "Eindelijk een nieuw hoofd" zei hij met een zachte g, "dat is wel nodig hier. Ja dit is mijn middengroep, maar ik ben er niet altijd. Af en toe moet ik met mijn vriend naar het Zuiden". Later bleek, dat die vriend in feite Philip' s hasj dealer was, die hij geen dag kon missen.
"Nu gaan we naar de gymnastiek" zei Ger. Daar zal je ook van opkijken. In de gymzaal stond Boudewijn. Hij had alle toestellen uitgezet. "Apenspel" zei hij, ook met een brede glimlach. Echt vast ter been was hij niet. "Is er wat met hem?" vroeg ik aan Ger, toen we weer op de gang liepen. "Tja in de pauze stuurt hij een van de jongens naar de groenteboer op de hoek. Voor een paar flesjes pils en in de loop van de dag merk je dat wel aan hem." Gelukkig kwamen we even later in de eindgroep van Frits. Een toonbeeld van rust en orde en alle kinderen serieus aan het werk. Ook Frits vond, dat ik als geroepen kwam. "Na Chris en Rob, de vorige hoofden, hebben we hier echt iemand nodig , die wat gaat regelen" zei Frits.
Toen ik na een lange dag weer terug was in Hilversum vroeg Yvonne "Hoe was het, je eerste dag?" "Ik denk dat ik daar in de Marco Polostraat wel een paar afspraken moet maken" zei ik.
Na die eerste dag heb ik nog met veel plezier zes jaar op de Professor Casimir gewerkt. Het lukte om al te bijzondere leerkrachten te vervangen door bekwame, goed geschoolde onderwijsmensen. Daarbij denk ik vooral aan de Juffen Sjanneke en Linda van de aanvangsgroepen, Juf Elise en Mees Henk, Gerard, Frits en Paul van de middengroepen en Mees Charley van de eindgroep. En niet te vergeten Paul P. als remedial teacher. Makkelijk ging dat niet en soms werd het me even te veel. Dan ging ik een luchtje scheppen. "Ik moet even geld halen bij de Giro op de Westlandgracht" zei ik dan tegen Ger. Die schreef dat dan op het bord in de personeelskamer; Peter is even naar de Giro.
(In verband met de privacy zijn enkele namen veranderd)
Naschift; Philip met de zachte g kwam op een dag niet meer terug uit het Zuiden van het land en moest vervangen worden. Boudewijn, de gymnastieker werd overgeplaatst. Hij werd gemeentelijk coördinator voor dak- en thuislozen". Daar heeft hij nog veel goed werk gedaan. Jozien, de vaste vervangster werd vervangen.
