In de goederentrein van Sloterdijk naar Leeuwarden

Al eerder schreef ik over mijn Amsterdamse opa en Friese, ernstig invalide oma.
Beiden waren, ondanks de handicap van oma, heel ondernemende mensen. Op zekere dag (in de jaren 50) besloten ze om met de trein op familiebezoek te gaan in Friesland. Een hele onderneming vanuit de Coltermanstraat.
Oma werd weer in de rolstoel de trap van één-hoog af naar beneden getakeld en buiten in de invalidewagen gezet. Reistassen hing opa aan de handvatten van de kar en het hengsel van de tas met proviand voor onderweg werd aan de kromme, door Multiple Sclerose misvormde wijsvinger van oma gehaakt. De wandeltocht van de Coltermanstraat naar het toenmalige stationnetje Sloterdijk kon beginnen. Wij, als gezin, liepen mee om te helpen met instappen en uit te zwaaien.We liepen een stukje de Dr. H. Colijnstraat door, via het park naar de Haarlemmerweg. De Haarlemmerweg liepen we verder af en bereikten, bij het dorpje Sloterdijk, het stationnetje Sloterdijk. Dat lag toen nog op enige afstand van het dorpje Sloterdijk, in Niemandsland. Alleen een hokje aan de rails en verder tot in wijde omgeving niets.
Na enige tijd kwam de trein. Oma in de invalidewagen werd beschouwd als bagage en moest de reis naar Leeuwarden beginnen in de goederenwagon. Opa ging daar ook in. Oma kreeg allerlei banden omgesnoerd, zodat ze vast zat en de invalidenwagen niet kon verplaatsen tijdens de rit. Verder was die goederenwagon gevuld met pakketten, postzakken en allerlei andere goederen. Daartussen zaten opa en oma. Er was totaal geen assistentie van het personeel. Wij moesten alles alleen doen. In de passagierscoupé was voor een invalide vrouw geen plaats. We hoorden later, dat op de perrons waar ze moesten overstappen hetzelfde gebeurde. Maar ze accepteerden deze gang van zaken. In die jaren was dat de normaalste zaak van de wereld.
Ze zijn in Leeuwarden aangekomen, hebben gelogeerd bij de familie, alle familieleden weer gezien en gesproken en na afloop heelhuids op dezelfde manier terug gekomen in de Coltermanstraat.
Dit keer zat de proviandtas van oma vol met met Friese lekkernijen: Friese Dûmkes, (een kruidnagelkoekje, handgemaakt door de banketbakker, met een afdruk van een duim),een Fries Suikerbrood, een Friese Oranjekoek ook van de banketbakker en Friese Nagelkaas van de kaasboer.
Al jaren kom ik af en toe in Friesland en zoek in ieder dorp naar een bakker die Dûmkes verkoopt.
Als Amsterdammer geniet ik daar elke keer weer van.