De kolenboer verdween en de olieman kwam

In een vorig verhaal schreef ik over de kolenkachel in de Coltermanstraat. Tijden veranderden en onze buurt in Geuzenveld ging langzamerhand over op oliestook. Men hoorde de voordelen van elkaar en ook mijn ouders gingen omstreeks 1965 overstag.
Het eerste probleem: ‘Wat wordt de plek van het olievat?’ Op het achterbalkon aan de kant van de Dr. H. Colijnstraat was een afsluitbare bak van bakstenen gemetseld die, vanwege de koelte, dienst deed als koelkast. (Wij kregen in 1961 een koelkast na de geboorte van mijn zusje). In die bak paste precies een groot olievat. Dat vat werd door mijn vader, geholpen door mijn opa, op een paar bakstenen gezet, aflopend van hoog naar laag. Op het laagste punt zat de aansluiting met de koperen leiding die vanuit die bak door het eterniet-muurtje, dat het balkon scheidde van de keuken, getrokken werd. Via de keuken werd de leiding doorgetrokken naar de woonkamer tot bij de schoorsteen van gele bakstenen.
De kolenboer werd overbodig en verdween al snel uit de buurt en de olieman kwam er voor in de plaats.
Met een vat olie kon een maand gestookt worden. De olieman kwam in de hele Coltermanstraat en aangrenzende straten één keer in de maand, op dezelfde dag. Er verscheen dan een vrachtwagen met olietank en de olieman vulde dan met een grote slang alle vaten op de diverse balkons.
De oliekachel nam veel meer ruimte in dan de kolenkachel, maar had een paar standen van heet tot licht warm.
Mijn ouders dachten van het geplof van de kolenkachel bij zuidwestenwind af te zijn. Helaas bleek ook de oliekachel niet ongevoelig te zijn voor wind. Regelmatig laaiden de vlammetjes een beetje op en rook je een lichte olielucht.
Het grote voordeel was, dat het een stuk rustiger en schoner was in de huiskamer en … er was direct warmte. Er hoefden geen kolen meer geschept te worden in de box beneden en mijn vader hoefde ’s ochtends niet meer de kachel op te poken. De kolenkit verdween uit de huiskamer en het kolenhok kon afgebroken worden, waardoor er in de box meer ruimte ontstond. Tevens was de warmte makkelijker te regelen door een knop aan de zijkant hoger of lager te draaien, waardoor het tijdens het eten in de woonkeuken warm was. De deur tussen kamer en keuken kon ‘s avonds open blijven. Maar het rek met natte was bleef ’s nachts staan, maar nu in de keuken.
De rest van het huis bleef koud.