Het ‘Snoepje van de Week’ van De Gruyter

Wij woonden als gezin in de Johan Coltermanstraat, Geuzenveld, vanaf 1956 en mijn moeder deed haar boodschappen in de buurtwinkels in de Sam van Houtenstraat. Supermarkten bestonden nog niet. Het Lambertus Zeilplein was, letterlijk, een brug te ver. Dat lag achter de dijk. Daar kwamen wij niet want daar woonden ‘katholieken’ en ‘openbaren’. Het was nog in de tijd van de Verzuiling.
Langzamerhand breidde de wijk uit en de Nicolaas Ruychaverstraat was klaar. Onder de galerij-woningen kwamen winkels en … de eerste grote supermarkt verrees: De Gruyter. Wij waren voor die tijd nog steeds aangewezen op De Spar, wat toen  al het begin van een supermarkt was en de andere  buurtwinkels in de Sam van Houtenstraat. 
De Gruyter had als klantentrekker de slogan: ”Betere waar én tien procent”. Voor mijn ouders en grootouders die naast ons woonden een heel aantrekkelijke slogan, want er moest wel op de ‘kleintjes’ gelet worden. Daar kwam nog bij dat De Gruyter ieder week een verrassing voor de kinderen had, het zogenoemde ‘Snoepje van de Week’, verpakt in een klein plastic zakje. Soms waren het minuscuul kleine plastic beestjes die je in elkaar moest passen. Een soort mini-puzzeltje waar wij kinderen gek op waren. Een andere keer bevatte het zakje een kleine goocheltruc met beschrijving hoe je dat moest doen en ook de oplossing.De Nicolaas Ruichaverstraat was best een eindje lopen. Mijn moeder ging daar één keer in de week heen en nam ons kinderen mee. We liepen langs de galerij- en benedenwoningen in de Dr.H.Colijnstraat, vervolgens onder het tunneltje door van de Burgemeeester Roëllaan, rechtsaf de Nicolaas Ruychaverstraat in naar De Gruyter. 
Het was een grote zaak en wat opviel waren de betegelde wanden met mooie voorstellingen, lange gangen langs de schappen en de grote hoeveelheden koopwaar. Als kind van zes keek ik mijn ogen uit.
Mijn moeder deed haar boodschappen en was mij geregeld kwijt, omdat ik weer ergens was blijven hangen in de doolhof van gangen en paden. 
Bij de kassa werd ik nerveus, want daar kreeg mijn moeder het ‘Snoepje van de Week’.  Elke keer weer was het echt een verrassing! Ik was overal blij mee, maar  was vooral gek op de goocheltrucjes. Ik oefende thuis die truc en deed daarna  een voorstelling voor mijn vader en grootouders.
‘Snoepje van de Week’ . Fantastisch!