Black is beautiful

Verteller: Frans Theuns
Auteur: Juriaan Otto
6 Fans

Frans’ mooiste jaren zijn naar eigen zeggen de jaren waarin hij vrijwilligerswerk werk deed voor het Buurthuis bij het Lambertus Zijlplein. In de periode 1980- 1987 organiseerde hij de meest uiteenlopende activiteiten voor de kinderen uit de buurt.

Kinderen in tent op het Geuzeneiland Kinderen in de tent, net voor het slapen gaan. Zomerkamp Geuzeneiland, jaren tachtig. Net voor het slapen gaan, in de tent op het Geuzenveld. Jaren tachtig.

Kinderen in tent op het Geuzeneiland Kinderen in de tent, net voor het slapen gaan. Zomerkamp Geuzeneiland, jaren tachtig. Net voor het slapen gaan, in de tent op het Geuzenveld. Jaren tachtig.

Alle rechten voorbehouden

Eigenlijk deed Frans Theuns (1936) dit vrijwilligerswerk om zijn ‘afwezigheid’ in de opvoeding van zijn kinderen te compenseren. Toen zijn eerste werd geboren in 1958, zat Frans nog in het leger en in de jaren daarna was het hard zwoegen om het hoofd boven water te houden. Het werd in huize Theuns eindelijk wat rustiger toen de kinderen groter waren. Het besef veel hun jeugd te hebben moeten missen, deed Frans besluiten zich actief met kinderen uit Geuzenveld bezig te houden.
Met zichtbaar genoegen gaat Frans met ons terug in de tijd. “We hebben fantastische dingen voor de kinderen georganiseerd. Het mooiste waren toch wel de kampen in Wezep en op het Geuzeneiland. We gaven de kinderen echt een zinnige invulling van hun vrije tijd.'' Wat Frans nog het meeste bijstaat, is hoe hij en zijn collega’s moesten omgaan met het thema discriminatie. In de vroege jaren tachtig bestond de groep kinderen namelijk al voor zo’n 20 procent uit jongens en meisjes die in Suriname waren geboren. De Nederlandse kinderen — die nog maar weinig met Surinamers in aanraking waren geweest — wilden nog wel eens gemene en discriminerende dingen roepen. Gelukkig was en is Frans getrouwd met een vrouw die na de oorlog vanuit Indonesië in Nederland was terechtgekomen, en dus had hij genoeg ervaring met deze lastige problematiek.

“Met veel geduld en af en toe een boze blik of lichte stemverheffing, maakte ik de Nederlandse kinderen duidelijk dat we respect voor elkaar moeten tonen en dat niemand er om vraagt om anders te zijn. En dat de verschillen díe er zijn, alleen maar moeten worden gekoesterd. Tegen een Surinaams meisje heb ik ooit gezegd: black is beautiful. Ik vind dat nog steeds en ik hoop dat de kinderen die ik in mijn groepen heb mogen begeleiden, er nu ook nog zo over denken.''

Alle rechten voorbehouden

1868 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Kinderen op het Geuzeneiland eten een patatje Geuzeneiland, ergens halverwege de jaren tachtig. Tijdens het zomerkamp eten de kinderen een patatje.

Kinderen op het Geuzeneiland eten een patatje Geuzeneiland, ergens halverwege de jaren tachtig. Tijdens het zomerkamp eten de kinderen een patatje.

Alle rechten voorbehouden
Frans Theuns Frans Theuns in Stichting de Brug, dinsdag 29 juni 2004.

Frans Theuns Frans Theuns in Stichting de Brug, dinsdag 29 juni 2004.

Alle rechten voorbehouden

2 reacties

Voeg je reactie toe
cora

Lang geleden

Hallo Frans,
Ik heb werkelijk geen idee waneer dit stukje is geschreven, maar herken het wel.
Ik heb samen met Rene ook heel wat vrijwilligerswerk gedaan in het buurthuis.
O.a. De kinderdisco later tiener disco.
Dans en bingo avonden.
Jammer dat het weg is, maar ja de tijd gaat door he?
Vr Gr Cora Bastiani Hop

System Administrator

Re: Black is beautiful

Leuk om weer eens iets van de "goeie" ouw tijd te lezen. Ik ben net als Frans ook mee geweest naar het kamp in Wezep. Samen met Hans de vriend van Elly de griezeltocht uitzetten en samen de tocht twee keer lopen voor dat de kinderen dat zouden doen omdat het zo leuk was.
En Fans die als een "kamp vader" de boel bijelkaar hield.
De tijd in buurthuis Geuzenveld wat voor mij een leerschool waar ik nog regelmatig aan terug denk, ondanks ...........