“ Kijk, u denkt, wat een rommeltje, die kleren op een hoop. Maar dat hoopje tussen de geordende rekken is de trekker van mijn kledingkramen. Mensen gaan erin zoeken, staan een tijdje stil en dat trekt weer andere mensen aan. Ja, er zit een hele gedachtegang achter het marktkoopmanschap. Het is meer dan alleen inkopen en verkopen. Mijn vroegere ervaring als standwerker, waar ik de kneepjes van het vak leerde, die komt hier goed van pas. Ook mijn andere werkervaring. Ik heb onder andere zeven jaar op het Waterlooplein gestaan, met bont en leer en spijkergoed, en ik heb jaren in de horeca gezeten. Sinds vijf jaar sta ik weer lekker op de markt. Eerst met slippers, nu met kleding. Ik kan alles verkopen. Als standwerker heb ik bijvoorbeeld stereomeubels verkocht. Als ik maar kan praten. Heerlijk vind ik het, dat contact met de mensen. Het praatje dat je met ze maakt. Ik ben hier altijd, ongeacht het weer. Veel kooplieden laten verstek gaan als het stormt; zo kun je geen goede markt opbouwen. Ik ben er gewoon. Tot het eind van de dag ook. Mijn klanten moeten die zekerheid hebben. En dat zijn vooral dames. Ik verkoop voornamelijk kinder- en vrouwenkleding. Kijk, mannen hebben niet zo’n uitgebreide kledingkast. Vrouwen hebben meer nodig. Ik zie het bij mijn eigen vrouw ook. Het hangt vol bij ons. Ja, die boft met mijn vak, haha. En het kost niet veel, hè. Voor drie euro per kledingstuk kun je hier al terecht. Oetsjie, oetsjie, roep ik dan. Da’s goedkoop in het Turks. Het contact, dat heb je nodig om te verkopen. Het gaat om drie dingen in dit vak: de nieuwsgierigheid van de klanten, de prijs en je babbel. En dat zit bij mij wel goed.”
Gepubliceerd: 3 augustus 2008