De Amsterdamse Politiekapel

Sionskerk

Het moet niet gekker worden want ook ik was als ongelovige redelijk veel in de Sionskerk .
Het optreden van de politiekapel staat mij nog fris in het geheugen.
Ik vond het behoorlijk indrukwekkend , al heeft het mij niet aan het trompetteren gebracht(a musicaal maar dit ter zijde).
Het knutselen kan ik mij ook herinneren van figuurzagen tot het theezeef,verf en plakgebeuren.
De meeste kunstwerken zijn heelhuids thuis gekomen.
Want ze waren echt behoorlijk lastig die figuren uit het dorp.
Niet dat ik zo moedig was maar ik was dr(aad)je mager en kon rennen als een speer.
De zondagschool heb ik ook meegemaakt(heeft niets geholpen ben hardgrondig heiden gebleven).
Maar ik vond de verhalen prachtig (nog steeds ) en je was van de straat zal ik maar zeggen.
Moet ik eerlijk bekennen dat er ook een paar meisjes waren die ik wel heel aardig vond (is niets geworden ik was ze toch iets te heidens denk ik ) vandaar.
Dus heren Plenter en Steensma over paralellen gesproken we moeten elkaar daar tegen gekomen zijn .
Van Okko weet ik het wel maar Pieter is mij die tijd niet opgevallen (NU WEEEELLL).
Maar ik kan het net als hun beamen dat het toch wel een heel leuke herinnering is en blijft

Sionskerk

Pieter,

Leuk die reactie.
Inderdaad, toevallig is het zeker die paralellen in onze jeugd. Zou dit trouwens voor meer tijdsgenoten gelden? De meesten van ons hadden immers eenzelfde soort opvoeding.

Ik moet aan mijn bovenstaande verhaal nog toevoegen dat de kinderen van onze school het kleine stukje tussen de oude houten Timotheusschool en de Sionskerk netjes in groepen en vooral twee aan twee hebben afgelegd. Alles gebeurde netjes en ordelijk in die tijd. Dagelijks, als de bel ging aan het begin van een schooldag, stonden we in rijen van twee opgesteld met de juf of meester als een dirigent ervoor. Je had niet het lef om je naast de rijen te begeven. Diegene die dat wel (per ongeluk) deed werd er uitgepikt en kreeg strafregels.

Terwijl ik jouw verhaal lees moet ik ineens weer denken aan een jongen bij mij in de 3e klas, Rene Klaasen uit de Dr. H. Colijnstraat, t.o. de school. Rene kon heel mooi zingen. Hij werd meestal uitgekozen om een psalm of gezang voor te zingen in de klas. Rene zat ook op een koor in de Sionskerk, o.l.v. Wietse Westra. Ik mocht een keertje mee naar zang. Nou dat leek me wel leuk. Niet dat ik nou zo mooi kon zingen maar wie weet kon ik dit leren. Na een uurtje met de groep gezongen te hebben werden sommige jongens een beetje baldadig. Ze hadden te lang in het gareel moeten staan. Eentje ging mij achterna zitten waarop ik wegrende. Aan het eind van het podium, waarop we stonden te zingen, stonden aan de kant geschoven tafels. Tafels en podium stonden op gelijke hoogte. Al achterna gezeten rende ik door en dus ook over de tafels en dat had ik niet moeten doen. Meteen kwam Wietse aanlopen en stuurde me naar huis en zei dat ik niet meer welkom was. Hij zou dit ook nog opnemen met de koster dhr Evers. Ik heb daar overigens nooit meer iets over gehoord. Naar zang gegaan ben ik trouwens ook niet meer.

Net zoals jij ben ik ook heel vaak omgelopen van de school naar mijn ouderlijk huis of moets ik hard rennen. Diverse keren stonden die vervelende gasten mij op te wachten. Ik droeg een bril en dan weet je het wel. Af en toe kostte mij het een nieuwe bril en moesten mijn ouders er weer achteraan om de bril vergoed te krijgen. Vermoeid hoor die tijd.
Maar ik kijk er met plezier op terug.

SionsKerk

Hoi Okko,
Er lopen aardig wat paralellen in onze jeugd zo te zien.
Ook ik was bij één van de drie uitvoeringen van de Politiekapel
in De Sionskerk, ik zat vlak bij de grote Bombardon en schrok me een hoedje (en een paar handschoenen) toen de toeteraar een klep onderaan de toeter openzette en me daar een plens vocht uit liet lopen dat ik de neiging had om een snorkel op te zetten... Allemaal condensvocht natuurlijk maar dat wist ik toen niet, ik dacht meer aan kwijl en ander soort vocht... bleh....
Ook ben ik een tijd naar de zondagsschool gegaan in de Timotheusschool (op zondagmorgen natuurlijk) die was verbonden aan de Sionskerk en waar me de basiskennis van de bijbel werd getracht bij te brengen. Met de Kerst moest onze klas een stukje voordragen op het grote podium, allemaal een regel of wat uit een stichtelijk kerstverhaal... Het was mijn eerst optreden voor een microfoon en een "groot" publiek, en nu ik er over nadenk... mijn enige ook... Wel een paar manderijnen en een mooie geel zwart gestreepte bijbel eraan overgehouden, die ik overigens jammer genoeg kwijt ben.
Ook heb ik me op woensdagavond (geloof ik) een versuffing staan te figuurzagen ergens in de catacomben van de kerk, onder leiding van een collega van mijn en jouw vader, Foppe van Camerijk (bedankt Pa), wat voor mij trouwens een bijzonder nare ervaring was, omdat mijn werkstukken constant werden afgepakt door een paar knullen uit het "rode dorp" en daarna door hun steevast in de Alberdagracht werden gegooid. Ik leerde in die periode wel de 100m. in ongeveer 12 1/2 seconde te lopen.
Enfin, het hoorde allemaal bij het opgroeien zullen we maar zeggen.
Groet, Pieter