Geschaakt in Geuzenveld

Wat doet een weduwe die al in 1989 haar man verloor? Nou, gewoon dat wat ze al deed. Samen met haar man , de schrijver Theun (Tom) Last (1922), bracht zij veel uren al schakend door. Ook kwamen er geregeld vrienden over de vloer die een partijtje niet uit de weggingen. En nog steeds. Als we door mevrouw Last worden binnengelaten zit zij met huisvriend Quirinus Cornelis Jansen (1928) gezellig aan het bekende schaakbord. Voor de afspraak met het Geheugen van West leggen zij echter de stukken graag even terzijde.
Om de week spelen Quirinus en Margaretha bij elkaar thuis. Vandaag is het de beurt aan laatsgenoemde. Volgende week zitten zij dan weer bij Quirinus. Dat moet wel op deze manier omdat Margaretha sinds dit jaar niet langer lid is van schaakvereniging 'Het Probleem'. Ze moest daarvoor helemaal naar de Mercatorbuurt en dat is op haar tachtigste iets teveel van het goede. Maar het schaken 'aan' huis bevalt haar uitstekend.
Graag had Margaretha ons haar verzameling katholieke beeldjes getoond, maar na de dood van haar man heeft ze die moeten verkopen. "ik kon ineens helemaal niet meer rondkomen en toen er ook nog eens van alles aan het huis moest worden verbouwd, heb ik moeten besluiten een groot deel van de beeldjes te verkopen. Wel zonde hoor, want ook mijn man vond in deze beeldjes de rust die hij zocht."
Tijdens het gesprek komen we er achter dat Theun Last een schrijver was, met als bekendste werk het boek 'De existentie van Vladimir Dronkers', een klaagzang tegen het werk van Willem Frederick Hermans die zich in zijn boeken in de ogen van de man van Margaretha neerbuigend zou uitlaten over de katholieken in het algemeen. Het boek werd goed ontvangen, maar heeft nooit hoge verkoopcijfers weten te halen. Wij van het Geheugen van West gaan eens op internet kijken of het nog ergens te krijgen is. We houden de oplettende lezer van onze site op de hoogte.