In 1971 kwamen wij via woningruil vanuit Amsterdam Oost naar Geuzenveld. De kinderen hadden nog twee weken vakantie. Er was meteen goed contact met de buren. Het voetballen gebeurde in het Eendrachtspark en er was ook een grote zandbak waar nu het kinderbadje is. In de algemene tuin stond er een bordje met de tekst: ‘Verboden te betreden en verboden te voetballen’. Een ieder hield zich daar aan. Er waren veel buurtwinkels: er was een slager, een zaak met witgoed, een sigarenmagazijn, de bakker, een groentenwinkel en in de Colynstraat een snackbar en een zuivelwinkel. In de Ruys de Beerenbroeckstraat was een toko en nog een supermarkt. Alleen de snackbar is overgebleven.
Veel is het gevolg van het zogenaamde ‘ontmoedigingsbeleid van de kleine middenstand’ door het stadsdeel. Een van de maatregelen van de stadsdeelraad was dat er meer kleinere winkeltjes moesten komen. Maar wat kwam waren ‘nieuwe’ bewoners die van de winkeltjes van weleer kleine supermarktjes maakten. Vaak zonder dat zij daarvoor de juiste papieren en diploma’s hadden. Bovendien werd de instroom medelanders steeds groter en groter. Veel bewoners van het eerste uur vertrokken daarom naar de nieuwe steden Purmerend en Almere. De tuinen werden speelplekken en werden niet langer onderhouden en ook de woningcorporaties vonden het niet langer noodzakelijk leef- en woonregels aan de nieuwe bewoners mede te delen.
Het contact van en naar elkaar lukte niet langer. De onverschilligheid en verloedering van de buurt die jarenlang heeft gewoed, draai je niet zomaar even terug. Sloop, Nieuwbouw en Sociale Vernieuwing zijn de nieuwe kreten, maar waar moeten de bewoners nu eigenlijk naar toe? Waar zijn de betaalbare huren en wat gebeurt er met gezinnen die het moeten doen zonder huursubsidie (die je alleen krijgt ónder een bepaald maximum huurbedrag)? Het is jammer dat Amsterdam er niet meer is voor bewoners die wijken en buurten met hun vrijwillige inzet een eigen gezicht hebben gegeven. Geuzenveld was ooit groen, samenhorig, rustig, sportief en er waren gezellige jaarmarkten met veel kleine middenstand, jeugd en buurthuiswerk. Ook was er zorg en aandacht voor elkaar, onder andere via de kerken. Er kwam nog wel eens voorganger langs om te informeren naar ons welzijn. Al die vrijwilligers die er iets moois van maakten in het stadsdeel. We missen het. Veel ouderen hebben geprobeerd het stokje door te geven. Helaas is dat niet altijd gelukt.
Een kritische noot
Geuzenveld verandert! Velen kunnen niet wachten, anderen zijn minder enthousiast. Het Geheugen van West is op bezoek bij de familie Tanis. Na vele, vele jaren van vrijwilligerswerk is wat hen betreft de glans er een beetje van af, in Geuzenveld Slotermeer. Hier volgt hun zelfgeschreven verhaal.
Tanis V wie, wat, wanneer, waar Ook deze foto is eind jaren negentig gemaakt van de markt op de Ripperdastraat.
2564 keer bekeken
Bekijk meer afbeeldingen
Tanis IV echt wie, wat, wanneer, waar Voor de deur van de familie Tanis in de Ripperdastraat, eind jaren negentig. Een grote 'interculturele' rommelmarkt.
Tanis I wie, wat, wanneer, waar De vader van mevrouw Tanis heeft met zijn bedrijf nog gewerkt aan de bouw van viaducten van de Burgemeester Roëlstraat over de Colijnstraat. De foto is vermoedelijk genomen eind jaren vijftig. De viaducten zijn in 2002 gesloopt.
Tanis II wie, wat, wanneer, waar Ook hier weer een foto van eind jaren vijftig van mannen die bezig zijn met de aanleg van een viaduct over de Colijnstraat in Geuzenveld.
Tanis III wie, wat, wanneer, waar De bevroren Albardagracht in Geuzenveld, halverwege de jaren tachtig.