Padvinden of niet (8)

1 Fan
Geuzenveld

Eén gebeurtenis heb ik wel geweldig gevonden bij de Padvinderij.

Jamboree

Dat was een grote nationale Jamboree, ergens in Nederland, ik weet niet meer waar of wanneer het was, (ergens tussen half ’66 en eind ’68) maar daar heb ik toch wel erg genoten van alle verschillende takken van deze vrijetijdsorganisatie.
Zo waren er de zeeverkenners, de bos en natuurlijk de gewone verkenners (het verschil heb ik nooit kunnen zien) en dan natuurlijk nog de gewone welpjes zoals ik, die nog verkenner moesten worden. Het kampvuurzingen was een ware happening, al vond ik het kampvuur wel wat groot, je kon er een klein dorp ingooien en platbranden.
Er werden verschillende demonstraties gegeven door bruggenbouwverkenners, hutten-bouw en tentenmaakverkenners, door muzikantverkenners, worstelverken-ners, dansverkenners, zeeverkenners in bootjes en natuurlijk de brandweerver-kenners, zo noemde ik ze maar voor het gemak, het waren natuurlijk allemaal gewone padvinders van beiderlei kunne. Ik nam toen het verkleed moeten gaan als een indiaantje met veer en oorlogskleuren voor lief. Wat me op oudere leeftijd pas duidelijk is geworden was het toch wel semimilitaire karakter van deze beweging.

Gebaseerd op zijn militaire verkennerervaringen ontwierp Baden-Powell een nieuw jeugdspel dat in 1908 uitkwam als boek Scouting for Boys. Terwijl hij dit schreef, testte hij zijn ideeën en methodes tijdens een kamp op Brownsea Island dat op 1 augustus 1907 begon, en vandaag de dag wordt gezien als het begin van de padvinderij ook wel scouting genoemd. (bron wikepedia)

Ik heb het verkennerschap nooit gehaald, mijn vrienden Jan en Piet Visser waren toen allang opgestapt. Ik ben korte tijd na het fiasco in Soest niet meer teruggegaan naar de club, die overigens toen al verhuisd was naar een schooltje in de de Reimerswaalstraat in Osdorp.

Resumé

Goed, resumerend en terugkijkend moet ik zeggen dat ondanks de dingen die ik geleerd heb bij 'de Geuzen', het niet iets is wat ik mijn kinderen zou aandoen. Overigens mijn zus Ina was ook een padvindster, bij de meisjes 'Kabouters' genoemd - samen met haar mooie vriendin met de kuiltjeswangen Marja Vos uit de Sam van Houtenstraat – (waar ik stiekem verliefd op was).
En ach… of ik een doetje ben gebleven mogen anderen bepalen… (en ik zie nu enkele mensen heftig ja knikken).
DOP DOP DOP, AKELA, WIJ DOEN ONS BEST! !

PS

Mochten er mensen zijn die uit de periode 66’- ’69 foto’s bezitten van de 'Geuzen' dan houd ik me aanbevolen, de foto bij deel 7 is de enige die ik heb.


Lees ook deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6 en deel 7 van Padvinden of niet.

Alle rechten voorbehouden

469 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Bezoeker

hehe

Eindelijk is mijn sensuur opgeheven. Nu kan ik eindelijk verder met mijn verhaal. Neen hoor, gekheid. Je hebt er een mooie verhalenbundel van gemaakt Pieter en wat een ervaringen heb je opgedaan. Ik heb er ongeveer een jaartje opgezeten. Een keer een zomerkamp meegemaakt en dat is het dan ook. Meer verhalen over deze tijd heb ik niet.

Tot verhalens

Bezoeker

Padgevonden !

Bedankt Jan.
En Okko, je mag weer hoor (haha)

tot Ooit
Pieter