Veranderingen

7 Fans
Slotermeer, Slotervaart

Van ijsbloemen naar CV

De hoofdingang van de kleuterschool 't Waterhoentje. Harry Koningsbergerstraat 24 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 5 november 1956 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief

De hoofdingang van de kleuterschool 't Waterhoentje. Harry Koningsbergerstraat 24 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 5 november 1956 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief

Alle rechten voorbehouden
Verhuizen

Hoe vertrouwd ook, toch hadden de meubels iets onwerkelijks toen ze aan de buitenkant van het raam voorbij kwamen, gevangen in paardendekens en dikke touwen. De zware eettafel, de stoelen, de boekenkast – bijna gracieus zweefden ze van vier hoog naar beneden. Zo nu en dan weerklonk een kreet als iets te dicht bij de gevel raakte. En zo zag ik ook mijn eigen bed voorbij komen.
Nee, ze konden mij er niet bij gebruiken, die verhuizers. Ik was welkom bij de benedenburen, de familie Verheij. Wim Verheij was mijn vriendje en Bert was zijn grote broer. Er zijn foto’s dat Wim, Bert en ik diep onder de indruk voor meneer Bant staan, een andere buurman. Niet dat wij reden hadden de heer Bant te vrezen, maar op die foto had hij een Sinterklaaspak aan en dat veranderde de zaak nogal.

Mijn eerste levensjaren bracht ik door in de David Vosstraat; nu wilden mijn ouders iets groters, met meer comfort en minder trappen. Het werd woningruil met meneer en mevrouw Bijlsma van het Sierplein in Slotervaart. Mevrouw Bijlsma vond de gaskachel die we in de David Vosstraat hadden maar wát leuk. Een gezellig kacheltje met blauwe vlammetjes dat niet kon voorkomen dat ’s ochtends vaak de ijsbloemen op de ruiten stonden. In Slotervaart kregen we centrale verwarming door het hele huis.

Zilveren waterhoentje

Toen de verhuizers weg waren stond het nieuwe huis vol kisten. Vrienden van mijn ouders hielpen met uitpakken en ik hing lusteloos in een stoel. Ik had geen heimwee, maar misschien kwam dat wel omdat ik op mijn oude school bleef. Nog slechts enkele maanden restten mij op kleuterschool het Waterhoentje in de Van Gilsstraat; die tijd bracht mijn moeder me op de fiets: van Slotervaart naar Slotermeer.
De afscheidsavond van de kleuterschool bestond uit een toneelstukje door de kinderen die de school gingen verlaten en een officiële toespraak van de hoofdleidster. Daarna kregen we een cadeau. Een zilveren lepeltje met een afbeelding van een Waterhoentje.
Van Slotermeer naar Slotervaart was het begin van een nieuwe fase. Op de Louis Bouwmeesterschool in Slotervaart maakte ik kennis met schoolrapporten: met cijfers voor lezen, schrijven en rekenen, en ook nog voor ‘gedrag’ en ‘vlijt’. Het leven omvatte plotseling onvermoed veel serieuze kanten.

Gepubliceerd: 25 maart 2009

Alle rechten voorbehouden

922 keer bekeken

Els Bijlsma

Familie Wiggemans

Almere

Beste Frits Beutick,

Leuk verhaal van Frits Beutick,

Komt mij heel bekend voor, wij hebben namelijk woning ruil gedaan
met de familie Beutick en ik vond de gaskachel mooi.
Wij zijn 15 jaar buren geweest van Joop en Leen Wiggemans, Gerrie
heeft voor onze kinderen Wendy en Remco nog een cavia gekocht,het
wat een leuke tijd met de Familie Wiggermans gezien de bouw van oa
zijn bar, zeilboot etc etc( in de huiskamer).

Els Bijlsma