Verhuizen
Hoe vertrouwd ook, toch hadden de meubels iets onwerkelijks toen ze aan de buitenkant van het raam voorbij kwamen, gevangen in paardendekens en dikke touwen. De zware eettafel, de stoelen, de boekenkast – bijna gracieus zweefden ze van vier hoog naar beneden. Zo nu en dan weerklonk een kreet als iets te dicht bij de gevel raakte. En zo zag ik ook mijn eigen bed voorbij komen.
Nee, ze konden mij er niet bij gebruiken, die verhuizers. Ik was welkom bij de benedenburen, de familie Verheij. Wim Verheij was mijn vriendje en Bert was zijn grote broer. Er zijn foto’s dat Wim, Bert en ik diep onder de indruk voor meneer Bant staan, een andere buurman. Niet dat wij reden hadden de heer Bant te vrezen, maar op die foto had hij een Sinterklaaspak aan en dat veranderde de zaak nogal.
Mijn eerste levensjaren bracht ik door in de David Vosstraat; nu wilden mijn ouders iets groters, met meer comfort en minder trappen. Het werd woningruil met meneer en mevrouw Bijlsma van het Sierplein in Slotervaart. Mevrouw Bijlsma vond de gaskachel die we in de David Vosstraat hadden maar wát leuk. Een gezellig kacheltje met blauwe vlammetjes dat niet kon voorkomen dat ’s ochtends vaak de ijsbloemen op de ruiten stonden. In Slotervaart kregen we centrale verwarming door het hele huis.
Zilveren waterhoentje
Toen de verhuizers weg waren stond het nieuwe huis vol kisten. Vrienden van mijn ouders hielpen met uitpakken en ik hing lusteloos in een stoel. Ik had geen heimwee, maar misschien kwam dat wel omdat ik op mijn oude school bleef. Nog slechts enkele maanden restten mij op kleuterschool het Waterhoentje in de Van Gilsstraat; die tijd bracht mijn moeder me op de fiets: van Slotervaart naar Slotermeer.
De afscheidsavond van de kleuterschool bestond uit een toneelstukje door de kinderen die de school gingen verlaten en een officiële toespraak van de hoofdleidster. Daarna kregen we een cadeau. Een zilveren lepeltje met een afbeelding van een Waterhoentje.
Van Slotermeer naar Slotervaart was het begin van een nieuwe fase. Op de Louis Bouwmeesterschool in Slotervaart maakte ik kennis met schoolrapporten: met cijfers voor lezen, schrijven en rekenen, en ook nog voor ‘gedrag’ en ‘vlijt’. Het leven omvatte plotseling onvermoed veel serieuze kanten.
Gepubliceerd: 25 maart 2009