Ik vertoef met twee petten op in de Westelijke Tuinsteden. Mijn ouders hebben al bijna mijn hele leven een winkel in verf, zonwering, tapijt en behang aan de Burgemeester de Vlugtlaan. Ik help hen twee dagen per week. Daarnaast schrijf, fotografeer en doceer ik. Vaak in Slotermeer en omringende stadsdelen. De verschillende werkzaamheden vloeien eenvoudig in elkaar over. De lokale krant heeft ondertussen ook een plekje gekregen in de winkel, waar menigeen met een verhaal mij weet te vinden. Tussen het verf mengen door regel ik mijn journalistieke werk met gemak. De verhalen op de website Het Geheugen van West vertellen over vroeger. Mijn ‘vroeger’ is de jaren zeventig. Toch ook alweer lang geleden. Ik herinner mij het pierebadje in de zomer en de bel van de ijscoman als ie de straat in kwam rijden. Maar als kind van winkeliers herinner ik mij vooral de winkels op de laan. Beter gezegd, hun lekkernijen. Het bananensnoepje bij het kaaswinkeltje van Strijk, die zijn voorliefde voor Ajax duidelijk in de zaak etaleerde, en het zoute dropje bij de kassa van ‘supermarkt’ Zuidervaart. Ik mis ze allemaal: de speelgoedwinkels Friedel en Presto, de bakkers Meijer en Koeleman, groenteman Klein, Cortifoon, Matto, Jamin en het mannetje van de slijterij. Ik weet zijn naam niet meer. Ook ik word ouder. Kom je aan Slotermeer, dan kom je aan ons, geldt in het gezin waarin ik opgroeide.
Ik probeer wel eens door de ogen van buitenstaanders naar ons stadsdeel te kijken. Dan zie ik grijze huizenblokken, heel veel oude mensen, veel mensen van buitenlandse afkomst en een saaie lange laan met een bij elkaar geraapt assortiment aan winkels. Maar als je, zoals ik, bent opgegroeid in de buurt en er al drie decennia rondloopt en fietst, zie je het anders. Dan zie je een wijk met veel groen, leuke fietsroutes, een prachtige Sloterplas dichtbij, een gemêleerde bevolking (wat het juist zo leuk maakt hier), vele en vele verschillende winkels (waaronder een heerlijke Turkse bakker) en dat alles lekker dicht bij de drukke stad. Hier is het rustig. Hier hebben we een fraai winkelcentrum, een statig carillon, mooie brugversieringen, veel bomen, een benaderbaar stadsdeelbestuur en een krantje dat verhaalt over het reilen en zeilen in de buurt. Volgeschreven door ‘dat meisje van de verfwinkel’.
Shirley Brandeis
Bekend en geliefd bij velen in het stadsdeel. Haar naam is Shirley Brandeis en voor velen behoeft ze geen introductie. Het meisje van de verfwinkel schrijft ook voor de lokale krant. Of is het: het meisje van de lokale krant staat ook in de verfwinkel? Shirley Brandeis (32) schrijft voor de Westerpost. Ze is opgegroeid in Slotermeer.
2801 keer bekeken