De barre winter van '46-'47

Er zijn zo van die winters die je nooit meer vergeet. Schaatsen heb ik geleerd van mijn vader in 1942, achter de St. Augustinuskerk aan de Postjesweg. Ik was toen 8 jaar. Met hem reed ik door de Sloterpolder, tussen de tuinderijen en met vallen en opstaan leer je een eindje weg schaatsen. Die winter - van 1946/47- reed ik met mijn vriend Joop Jonker naar Sloten en misschien nog wel verder, althans dat was de bedoeling. Eerst de Postjeswetering af en dan als je niet meer verder kon, linksaf naar de Slotervaart, die liep van de Overtoom, langs de tuinderijen en als je door de opening bij de dijk reeds kwam je in de weilanden.
Over de Slotervaart waren verbindingsbruggen om van het ene weiland naar het andere te komen. Voor die verbindingen ontstonden meestal windwakken en dan ging je een stukje klunen om weer op het volgende beschaatsbare water te geraken. We reden door het gat tussen de dijk door en voor ons reed een meisje van - naar later bleek - een jaar of 8. Haar wijze van schaatsen wees erop dat het nog niet erg goed ging. Armen om wijd voor het evenwicht en naar het ijs kijkend. Daardoor zag ze niet dat er een wak was en ze reed er padoes in. We schaatsten op dat moment zo'n 30 meter achter haar en we reden tot het punt waar het ijs nog betrouwbaar was en probeerden het meisje gerust te stellen. Mijn vriendje ging op zijn buik liggen en ik deed het zelfde. Hij kroop voorzichtig richting het meisje. Ik hield zijn benen vast en toen het meisje zijn arm kon pakken probeerde ze op het ijs te klimmen. Het ijs brokkelde af en ik kroop naar achter, nog steeds de benen van mijn vriend vasthoudend. Toen het ijs wat steviger werd kon hij haar op het ijs trekken. We hebben haar schaatsen uitgetrokken en haar tussen ons in genomen en zo is ze hardlopende door ons naar de Postjesweg gebracht, waar ze ook woonde. Onze schaatsen vlug uitgetrokken en haar bij haar moeder afgeleverd. Je vindt jezelf dan wel echt heer stoer hoor.

De Slotervaart van nú kennen we allemaal. Hij loopt niet meer in de Kerksloot en is doorgetrokken tot aan de Ringvaart. Ook zijn er sluizen gebouwd. Bij de Coentunnelweg en bij de inlaat naar de Ringvaart. Prachtig in een strakke lijn. Met kademuren en je kan je nu dan ook niet meer voorstellen dat dit gewoon een brede sloot door het weiland was.