Alleen koffie en thee
Voor de verbouwing van de De Gruyter winkel, van bediening naar zelfbediening, op het Van Limburg Stirumplein werd een winkelbus ingezet om de verkoop doorgang te laten vinden. De winkel is mij wel bekend van vóór de verbouwing. Ik kwam er wel eens met mijn moeder. Als ik mij goed herinner hoofdzakelijk voor de koffie en de thee. Moeders vond De Gruyter te duur om de dagelijkse boodschappen te doen. De winkel lag ook op de route naar de woning van mijn grootouders die op de Wittenkade woonden. Zo liepen we er vaak langs en soms naar binnen.
Snoepje voor vele jaren
In die tijd had ik al' verkering' met mijn huidige vrouw. Zij werkte toen bij De Gruyter op het Zonneplein in Amsterdam Noord en later in de Van der Pekstraat. Dus helemaal vreemd zijn deze winkels mij niet. Op woensdag en zaterdag haalde ik mijn snoepje om zes uur af bij de winkel. Maar meestal werd dat dan later, omdat de winkel eerst schoon gemaakt moest worden. En daar moesten we natuurlijk op wachten. Ja, ik was niet de enige afhaler.
Een groot feest
De meiden van De Gruyter waren amicaal, gezellig en niet op hun mondje gevallen. Door deze opstelling kregen ze veel trouwe klanten in de winkel. Sommige klanten kwamen ook de winkel in om alleen hun verhaal kwijt te kunnen. Naar deze mensen werd dan geluisterd en soms werden ze gerustgesteld met een kopje koffie. Geregeld was er wel wat te vieren, een verjaardag, jubileum of andere mijlpaal. Het gebak, of wat er van over was, stond dan op ons te wachten.
Lees ook andere verhalen over buurtwinkels op de Buurtwinkel-website van het Amsterdams Historisch Museum.