Een prachtige bezem en de breeeede schep

7 Fans
Osdorp

Ik zit op mijn knietjes op een stoel voor het raam op het Groenpad. Zoals bijna dagelijks maakt mijn moeder ruimte op de vensterbank en schuift ze de vitrage een stukje opzij. Ik vermaak mij prima zo.

Het ouderlijk huis van Hilbert Steensma, Groenpad 27-39 wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1958-1959 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1958-1959

Het ouderlijk huis van Hilbert Steensma, Groenpad 27-39 wie, wat, wanneer, waar Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1958-1959 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1958-1959

Alle rechten voorbehouden

Hier beneden mij ligt de doorgaande looproute van de Osdorperban naar het Osdorpplein en er is altijd wel iets te zien. Vandaag liggen er bergen bladeren op straat.
Herfst!

Van tekentafel naar ballenbak
Verbeeld ik mij het nu of liggen er nu nog dezelfde bladeren als uit mijn jeugd? Ja! Ik zie dezelfde vorm... Hetzelfde blad... Dezelfde lucht! Ik zie mijzelf door de bladeren heen schoppen en zo nu en dan gooi ik er een handvol van in de lucht. Zouden deze bladeren de inspiratiebron zijn geweest voor de toekomstige ballenbak? Gek is dat. Een eventuele kans op hondenpoep deert mij, in tegenstelling tot de Hilbert van 2011, niet.
Heerlijk!

Een heks zou een moord plegen ...
De straatveger komt aan lopen met in zijn kielzog de kar waarin hij met zijn prachtige bezem en brede schep de aangetroffen rommel laat verdwijnen. De bezems zijn prachtig! Van heuse takken. Een heks zou er een moord voor willen doen. De onderzijde van de bezem is met de grootste zorg schuin afgesneden zodat het veegoppervlak groter wordt.
Handig!

Het leren petje
Ik zwaai en de man zwaait terug. Hij draagt het leren petje waarmee onze vader altijd dreigde: "Denk erom! Als je je best niet doet op school, dan krijg je later een leren petje ...". De man veegt en schept en veegt en schept. Mijn hele speelterrein weg. Zo nu en dan blaast hij even. Vermoeid? Warm?
Rust!

Reiniging anno nu
Heel anders dan de mensen van de reiniging in de 21-ste eeuw. Zij blazen ook, maar dan met een hoop herrie, de bladeren van de ene plek naar de andere. Nieuwsgierig vroeg ik onlangs één van de stadsreiniging of er nog weleens een bezem aan te pas kwam. De man antwoordde: "Dat is zo jaren zeventig!"
Ik lach en neem afscheid. De man geeft inmiddels al weer gas en laat mij een sprongetje opzij maken. Hij hoort mij al niet meer. Terwijl ik verder loop denk ik even terug aan dat kleine jochie achter het raam op het Groenpad.
Ik ben veranderd.

Hilbert Steensma


Hilbert Steensma was een van de cursisten van de schrijfcursus in november 2011 van het Geheugen van West gegeven door Shirley Brandeis. Deze cursus is onderdeel van het project Vertelfestival dat op 29 januari 2012 plaatsvindt en dat gehouden kan worden door subsidie van het SKANfonds.

Alle rechten voorbehouden

1285 keer bekeken

Willem Verbruggen

Wijsjes die de mensen pakken...

Hallo Hilbert!
Mooi verhaal. Zo lees ik ze graag. Mijmering, emotie, herkenbaar van inhoud, elke alinea een eigen einde, een mooi slot.
'Wijsjes die de mensen pakken' zei Frater Venantius (Wim Sonneveld) destijds, zo ongeveer toen jij nog dat kleine jongetje achter de vensterbank was (1963). Ik kijk uit naar je volgende verhaal!