Je Moeder is een wrak

7 Fans
Oud-West

Ik ben in 1980 geboren in de Jordaan, maar zwierf nadat ik het ouderlijk huis ontvluchtte in meerdere etappes door de stad.

Mijn allereerste kamer in de Spaarndammerbuurt verliet ik nadat de politie op een dag luid op de deur bonsde en mijn huisgenoot en mij mededeelde dat de mysterieuze vrouw van wie wij illegaal onderhuurden, gezocht werd voor een aantal inbraken.
Via het Overtoomse Veld en de tochtige zolderkamer in Bos en Lommer van een kuise dame die geen mannen bij haar op het toilet duldde (waardoor mijn toenmalige scharrels in een emmer op ’t dakje moesten plassen) verhuisde ik per bakfiets naar een kamer bij mijn beste vriendinnetje in de Chassébuurt vlak naast de Wiegbrug om daarvanuit te eindigen in mijn huidige woning in de Mercatorbuurt.

Het ritmische gepiep van de Wiegbrug kan ik dromen, net als die nachtelijke momenten na het verlaten van een kroeg, dat ik in de stromende regen op mijn fiets geleund voor de geopende brug stond te wachten tot de verbinding naar mijn huis na een trek van twee dozijn trage zeilboten weer hersteld werd.
Een hete zomer lang was ik met vijf vrienden zelf de eigenaar van een bootje en omdat ik van ons allen dus het dichtst bij het water woonde legden we deze aan in West. Het sloepje van kunststof doopten we Je Moeder, enkel en alleen om vrienden te kunnen plagen dat we met hun moeder op stap waren. Je Moeder lag aan de Jacob van Lennepkade om de hoek van voormalig Schin op Geul (nu Café Bax).

Hier is Je Moeder het laatst gesignaleerd Foto: Google StreetView: Jacob van Lennepkade

Hier is Je Moeder het laatst gesignaleerd Foto: Google StreetView: Jacob van Lennepkade

Alle rechten voorbehouden

De kennis van wie we haar voor een prikkie hadden overgenomen vertelde ons later dat het waarschijnlijk ongeluk bracht om haar een nieuwe naam te geven maar toen was het al te laat.
Na de eerste, piekfijne tochtjes gaf de motor van Je Moeder talloze keren de brui eraan, soms dankzij een plastic zak die zich om de schroef heen wikkelde maar vaak zomaar en nooit dachten we eraan om een paar roeispanen in de boot te leggen, waardoor we telkens weer aan de barmhartigheid van vreemden overgeleverd waren.

Je Moeder werd een blok aan ons been. Na een strenge winter waarin we vloekend en tierend op een ijzige vlonder een ongebruikte boot stonden leeg te hozen voordat het zou gaan vriezen en een nieuwe zomer waarin we nog één waardeloze poging deden om iemand met technisch vernuft op te sporen, verdween de buitenboordmotor in een kast en lieten we Je Moeder harteloos achter om te verzuipen in de gracht. Ik hoop vurig dat ze is geadopteerd door iemand die het goed met haar voor had want dit bootje uit de Baarsjes had beter verdiend.

Ik draag de fakkel over aan Alexandra Heinemeijer omdat ze al jaren in de Mercatorbuurt woont en boordevol zit met absurde anekdotes. Shayne McCreadie
Link naar website van Shayne


Virtuele Pen
In deze rubriek geven schrijfsters en schrijvers elkaar de Virtuele Pen door en schrijven ze stukjes over Amsterdam-(Nieuw)West. Zo ontstaat een ketting van verhalen die in deze rubriek terug te vinden zijn.

Alle rechten voorbehouden

694 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe