Mijn kleinzoon Danny die het pijlenblazen hopelijk ook aan zíjn kinderen zal doorgeven. Foto: Ruud van koert, augustus 2008
De ING besloot laatst in al haar wijsheid dat de afdeling waar ik werk weer terug moest verhuizen naar gebouw De Amstelpoort aan de Treublaan bij het Amstelstation. Voor mij verre van een probleem, want nu kan ik vanuit Slotermeer weer lekker met de fiets naar m’n werk. Zie ook Oh Amsterdam, wat ben je mooi!
Afgelopen juni liep ik dus door de vertrouwde draaideur en daar stond iemand van de technische dienst met uit zijn broekzak een stuk plastic elektriciteitspijp van ca. 50 cm.
Mijn gedachten schoten pijlsnel terug naar mijn jeugd in de Gerard Callenburgstraat: pijltjes blazen!
Mijn moeder vond het eigenlijk niet zo’n prettige variant op het buiten voetballen of cowboytje met klapperpistolen in de bosjes rond de speeltuin Sportpark de Ruyter. Maar pijltjes blazen was destijds ‘hot’ en ‘cool’ (de aanduidingen uit die periode - ca. 1967 -voor iets dat ‘in’ was kan ik me helaas niet meer voor de geest halen). Het ging daarbij vooral om de kwaliteit van het materiaal. Had je een ‘dubbelloops’ van twee buizen, liefst van verschillende lengte, met een luciferdoos ertussen geklemd, strak afgetaped voor de stevigheid? Waar waren je pijlen van gemaakt? Gewoon krantenpapier of het gladdere van de Libelle? Enfin, er was maar 1 voorwaarde voor het slagen van je missie en dat was de wijze waarop de pijl werd gedraaid.
Voor de jongeren onder ons:
Neem (liefst toch) een stuk krant en scheur secuur – knippen was voor watjes – repen af van ca. 30 cm. lang en ca. 7 cm. breed. Klem een uiteinde schuin tussen je duim en je wijsvinger en draai het stuk papier met steeds een paar millimeter verschuiven niet te strak om je wijsvinger. Als het papier bijna helemaal om je vinger gewikkeld is trek je het voorzichtig, maar wel resoluut naar beneden totdat je onderaan een puntje krijgt. Houd de onderkant goed vast (anders wikkelt ie weer af) en lik met flink wat spuug het uiteinde vast tot een scherpe punt. Scheur de bovenkant zo af dat het pijltje gemakkelijk, maar niet te ruim, in de pijp kan worden geschoven. Haal diep adem en blaas met kracht de pijl uit de pijp.
Wij mochten van onze ouders niet naar elkaar blazen. Dat was met kwaliteitspijlen ook gevaarlijk voor de ogen. Dus richten wij onze pijlen letterlijk op andere doelen. De meeste waardering van je vriendjes of afgesproken wedstrijdpunten kon je krijgen door de pijl bij een op drie hoog op een kier van 5 cm. openstaand bovenraam naar binnen te krijgen. Dat wil zeggen als je pijl niet halverwege de buis uit elkaar rolde en bleef steken. Ik won geregeld.
Gepubliceerd: 11 augustus 2008
Lees ook de andere verhalen van Ruud's Rondje.
2267 keer bekeken
Het nieuwerwets gebouwde 'wapen' Foto: Ruud van Koert, augustus 2008
Ruud van Koert