Zoals de herinnering aan een van de opzichters in het Rode Dorp, toen de familie Schipper ging kijken naar een van de huizen die ze van de woningbouwvereniging toegewezen hadden gekregen. “Die woning krijgt u toch niet”, zou deze opzichter hebben gezegd, toen hij de vader van Marijke opmerkte. Dat schoot hem natuurlijk duidelijk in zijn verkeerde keelgat. Niet in de laatste plaats omdat hij op medische gronden verplicht was te verhuizen naar een gelijkvloerse woning. Terwijl hij dat helemaal niet wilde! Uiteraard was er sprake van een misverstand. De huizen die het hier betrof waren voorzien van in de muur verankerde leuningen, van verzwaarde deuren en extra kleine ramen. Allemaal om de toekomstige bewoners tegen zichzelf te kunnen beschermen. Waarom? Omdat de Amsterdamse bestuurders hadden besloten zogeheten ‘onopgevoede’ elementen te mengen met verantwoordelijke burgers. De verwachting was dat de a-sociale bewoners zich zouden optrekken aan de rest, waardoor toch een leefbare wijk zou ontstaan. Niets was natuurlijk minder waar, want precies het tegenovergestelde gebeurde. Het werd in sommige buurten echt een bende.
Marijke kan zich uit die tijd nog herinneren hoe haar klas op de lagere school meer dan 11 docenten in minder dan een jaar tijd wist weg te pesten. “Pas toen juffrouw van Soest voor de klas kwam te staan, keerde de rust terug. Deze vrouw had een groot overwicht op alle leerlingen in de klas. Ze was eigenlijk de goedheid zelve. Als het onrustig dreigde te worden, gingen we Pimpamdoeren of ze stuurde iemand die zat te dromen gewoon naar buiten, in plaats van hem of haar te bestraffen.” Marijke Schipper blijkt vol te zitten met herinneringen uit het vroege verleden van Geuzenveld- Slotermeer. Over het meisje van school die vaak naar pies rook omdat ze niet werd verschoond. Of over hutten bouwen met de juffrouw en de rest van de klas. Bijzonder is ook het verhaal van uitgehongerde meeuwen bij de Sloterplas, die besloten de haringkar aan te vallen omdat door de langdurige en strenge vorst al het beschikbare voedsel was verdwenen.
Maar misschien kan ze dat allemaal maar beter in een boek verwerken. Daarvoor hebben we hier op de site te weinig ruimte.
Het (A-sociale) Rode Dorp
Als meisje van negen kwam Marijke Schipper (1945) in Amsterdam Nieuw-West terecht, in de Antoon Keldermanstraat. Herinneringen aan die tijd heeft ze nog genoeg.
7561 keer bekeken