Fröbelen
Ik zette mijn eerste stappen op het onderwijspad in de kleuterschool in het complex aan de Karel Doormanstraat. Die stond onder leiding van een wat oudere dame met een knotje, mevrouw van Berkel. Ik kwam in de klas bij een veel jongere juffrouw Van der Valk. Verder herinner ik mij nog een juffrouw Wagemaker. We werden ingewijd in de techniek van het matjesvlechten, plakwerkjes maken (ik at daarbij meer gluton op dan ik “verplakte”), boetseren en “prikken” met een naald op de priklap. Alles volgens de beproefde methode Fröbel.
Spelen en nog eens spelen
Verder was het vooral spelen, ook buiten in de zandbak van de achter de school gelegen speeltuin, voorlezen en zingen. Van echte lesstof was nog geen sprake. Veel namen van kinderen weet ik niet meer. In de klas zat nog een Dieneke Kenter die regelmatig letterlijk haar tanden in mij zette maar met wie ik ondanks dat toch een relatie onderhield, een Nelleke van het Potje die het met haar naam vaak ontgelden moest en een Appie de Bruin met wie ik samen in de zandbak plaste omdat met het natte zand beter te bouwen viel. Brrrr. Ik sloot daar vriendschap met Rene Plouwie, een jongen die aan de Rijpgracht woonde en die vriendschap hield stand op de Jaques Perkschool waar het serieuze werk in 1952 begon
De 1e klas van juffrouw Vlegheert,1953. Frits Smit zit op de laatste rij uiterst links (met zijnhoofd voor de deurpost) Bron: Frits Smit 
De lagere school
Ik kwam in de klas bij juffrouw Vlegheert, een blozende jonge blonde vrouw met een horrelvoet waar echter geen grappen over werden gemaakt. Een klas met 46 leerlingen. Kom er nu nog maar eens om! Ondergebracht in ruime lichte lokalen in geel gelakte banken die je moest delen met een buurman of –vrouw. Daarin zat je “kastje” en je inktpot want lei en griffel hadden bij ons al afgedaan. Het grote knoeien met de Gimborn inkt, de pennen en de inktlap was begonnen. De lokalen hadden centrale verwarming en de ramen konden aan de bovenzijde opengeklapt worden voor voldoende ventilatie. Voor de klas hingen naast het bord de leesplank van Hoogeveen (Aap Noot Mies..) en een telraam. Achter in de klas hingen de schoolplaten van Wolters, bedoeld om een educatief verhaal bij te vertellen.
Een aantal kinderen herinner ik me nog goed
Veel van de namen van kinderen zitten nog wel in mijn hoofd maar het zou te ver voeren ze hier allemaal te noemen. De meeste contacten had ik, naast Rene Plouwie, met Hannie Pruimers, Kees de Vries, Peter Bos, Peter Mulder, Henk Jan Gortzak en Hans Mantel. Van de meisjes waren het Lucie Sax, Trudie Brouwer en Hilda Roedema die intellectueel boven het maaiveld uit staken. Met Mieke Schouten heb ik ge-klaar-overd en verder hebben Ellen de Mool, Bea Overweg, Hennie van Veen en Gerda van Loon nog enige indruk op me gemaakt.
In de eerste klas werden ons de beginselen van lezen, schrijven en rekenen bijgebracht. Een soort overgang tussen kleuterschool en het echte leren. Dat begon in de tweede klas waar we werden overgenomen door mevrouw Riemersma. Het archetype van een oudere door de wol geverfde moederlijke onderwijzeres waar we allemaal gek op waren. In de vierde klas begon het echte werk en kreeg je een “meester”, in ons geval W.C. Verdoorn, een gedreven heemkenner van Amsterdam waar hij boeiend over kon vertellen.
De 3e klas van Juffrouw Riemersma, 1955, Frits Smit op de tweede rij, vijfde van rechts (naast de vier meisjes) Bron: Frits Smit 
De bovenmeester
Als schoolhoofd hadden we meneer Boulé. Een echte “bovenmeester” met stijl grijs haar en een strenge blik over zijn draadbrilletje, die waarlijk ontzag afdwong. Met zijn enorme ego zag hij zelfs kans bij mijn ouders, beiden toch goed opgeleide en welbespraakte mensen, elke tegenspraak in de kiem te smoren met de slotzin “meester zal het wel weten." Later werd hij opgevolgd door de heel wat genaakbaarder meneer Vorsteveld. Klein maar dapper!
Juffrouw Sanders en meester Hendriks
We deelden het schoolgebouw met de Herman Gorterschool waarvan ik mij juffrouw Sanders nog herinner, een wat groffe vrouw met een slecht gebit en een lage hese basstem met haar veel bewonderde blauwe kever en de wat gevoelige meester Hendriks, die op zijn Solex naar school kwam, wel mooi piano kon spelen maar geregeld in schreien uitbarstte.
Klik hier voor deel 1
Klik hier voor deel 2
Klik hier voor deel 4
Klik hier voor deel 5
Klik hier voor deel 6
Klik hier voor deel 7
Klik hier voor deel 8
Klik hier voor deel 9
Klik hier voor deel 10